سهام خزلی
استاد شهریار نامی آشنا برای تمامی ادب دوستان و علاقمندان ادبیات اصیل ایرانی ست . سید محمد حسین بهجت تبریزی ، فرزند آقا سید اسماعیل موسوی در یکی از روزهای شهریور 1286 هجری خورشیدی ، که تابستان نرم نرمک با استشمام بوی غریب پاییز رخت سفر به تن میکرد ، پا به عرصۀ گیتی نهاد . بازارچۀ میرزا نصرالله تبریزی در چای کنار تبریز ، که آن روزها در تب حوادث مشروطیت پر شور و تاب بود ، شاهد تولد نوزادی پسر از سلاله ای اصیل بود که بعدها به یکی از مشاهیر ادب ایران تبدیل شد .
پدر آقا سید محمد اسماعیل ، که به حاج میرآقا خشکنابی شهرت داشت ، برای اینکه عیالش از هیاهوی تب مشروطه و نا آرامی هایی که به تبع آن ایجاد شده بود دور باشند ، آنها را به روستای قیش قورشان و خشکناب منتقل کرد . چند سال بعد که تبریز به آرامشی نسبی دست یافته بود ، حاج میر آقا ، آقا سید محمد حسین را برای فراگیری مقدمات ادبیات عرب به تبریز برگرداند اما چند سال بعد به دلیل نیازی که به آموزش علوم دیگر حس می شد ، سید محمد حسین وارد مدارس متحده شد و ضمن فراگیری زبان فرانسه و علوم دینی ، خوشنویسی را هم به خوبی فرا گرفت ، فنی که بعدها در نگارش قرآن کمک شایانی به وی کرد .
ذوق و قریحۀ سرشار محمد حسین موجب شد تا وی اولین اشعار خود را با تخلص بهجت در سن سیزده سالگی در مجلۀ ادب به چاپ برساند و همین امرنقطۀ عطفی در زندگی هنری او شد . حاج میر آقا ، پدر سید محسن حسین ، در سال 1299 ، یعنی زمانی که او فقط 13 سال داشت ، تهران را برای ادامۀ تحصیل سید محمد حسین برگزید .
ورود به تهران فصل جدیدی در زندگی شهریار رقم زد . ازجمله اینکه آشنایی با مشاهیری همچون لقمان الملک جراح موجب راهیابی وی به دارالفنون شد . آقا سید محمد حسین که حالا دیگر به شهریار متخلص شده بود ، در بدو ورود به تهران به افتخار آشنایی با استاد ابوالحسن صبا نائل آمد و در محضر او نواختن سه تار را آموخت .
شهریار ضمن تحصیل در دارالفنون با حضور در مسجد سپهسالار از محضر سید حسن مدرس کسب فیض میکرد اما نقطۀ عطف زندگی او زمانی بود که به مدرسۀ طب راه یافت . اما عشق و عاشقی نابهنگام و البته نافرجام ، موجب شد تا سید محمد حسین نتواند درس خود را ادامه دهد و بیشتر به دنیای ادب و شعر و شاعری روی بیاورد. سرودن منظومۀ بی بدیل حیدر بابا سلام که همگان با نام حیدر بابا از آن یاد می کنند ، آوازۀ شهرت او را به آن سوی مرزها کشاند . از شهریار اشعار کم نظیری در مدح حضرت علی (ع) و ائمۀ اطهار هم برجای مانده است .
عشق نافرجام شهریار که پیش تر از آن یاد شد ، هر چند فرصت های درخشان پیشرفت در دنیای طبابت را از وی سلب کرد اما در عالم شاعری موجب سرودن غزلیاتی بسیار نغز و کم نظیر شد . هر چند استاد شهریار به غزلسرایی معروف است اما قصاید و مثنوی هایی نیز از وی بجا مانده است . آشنایی با پدر شعر نو ، نیما یوشیج نیز منجر به سرودن قطعاتی موسوم به قطعات نیمایی شد که از جملۀ آنها میتوان به ای وای مادرم و پیام انیشتن اشاره کرد . دفتر زندگی سراسر نشیب و فراز شهریار سرانجام در بیست و ششمین روز از شهریور سال 1367 در 82 سالگی بسته شد . سید محمد حسین بهجت ، در آستانۀ پاییز به دنیا آمد و همراه با رایحۀ غم انگیز پاییز هم از دنیا رفت. روحش شاد و یادش مستدام .