آیا بهتر نبود با صبر و حوصله در جلسه می نشستیم و در جایگاه یک مطالبه گر، قرص و محکم کلانتری را برای نامه ای که نوشته است محاکمه می کردیم، می پرسیدیم وقتی تالاب ها خشک شده است و گرد و غبار خوزستان را خفه کرده است نوشتن چنین نامه ای چه دلیلی دارد یا از معاون اول می پرسیدیم موضع دولت در قبال چنین نامه ای چیست، نکند دولت شعار ما که هوا نداریم ولی هواتو داریم را فراموش کرده است؟

«حقیقتاً ترک جلسه به وسیله نمایندگان به معنای این است که مردم خوزستان رای خود را از دولت پس گرفتند» «ترک جلسه از سوی نمایندگان یعنی ۵ میلیون نفر در استان خوزستان ناراحتی خود را به وی نشان دادند» «اگر این روند ادامه پیدا کند و کلانتری از مردم خوزستان عذرخواهی نکند احتمالا با ۷۰ رای شخص رئیس جمهور را در صحن علنی مجلس به استیضاح می کشانیم» این و عباراتی از این قبیل، گزیده سخنان نمایندگان مجلس خوزستان بعد از ترک جلسه شورای اداری در پاسخ به نامه رئیس محیط زیست به معاون اول رئیس جمهور در خصوص مازاد آب اضافی در خوزستان است.

در نگاه اول که ظاهراً درگیری ها و حاشیه های جلسه شورای اداری حول موضوع مخالفت با طرح های انتقال آب می چرخد، اما با مصاحبه های تند و هماهنگ حمله به دولت در روزهای بعد می توان متوجه شد که درگیری های آن روز بهانه ای برای حمله همه جانبه به دولت است. این قضیه وقتی پررنگ تر می شود که بدانیم جلسه شورای اداری با حضور وزرای اصلاح طلب دولت و به ریاست اسحاق جهانگیری برگزار شد. شاید هم مصلحت بر این بود که در جلسه ای که جهانگیری اصلاح طلب ریاست آن را بر عهده دارد نماینده های اصولگرا که نقش اول را در اعتراض کردن داشتند، حضور نداشته باشند.

آن روز در سالن جلسات استانداری همه مسئولین استانی به همراه اصحاب رسانه در انتظار حضور معاون اول رئیس جمهور بودند، رئیس محیط زیست هم به همراه وزیر جهاد کشاورزی در ردیف جلو نشسته بود، تقریباً هم زمان با ورود جهانگیری نماینده های مجلس وارد شدند، قاسم ساعدی نماینده دشت آزادگان و هویزه خطاب به کلانتری می گوید « بی خود میکنی برای خودت تصمیم می گیری» این جمله و صحبت های دیگر به همراه جواب های ناپخته و کوچه بازاری کلانتری و حضور دیگر نماینده ها جلسه رو وارد حاشیه می کند و کار به وساطت استاندار و دیگران می کشد، درخواست های جهانگیری هم برای خاتمه حاشیه ها کارساز نمی شود و در نهایت نمایندگان سالن را ترک می کنند، این همه اتفاقات و حاشیه های جلسه شورای اداری استان است که مصاحبه های بعدی نمایندگان را در بیرون از سالن جلسه به همراه داشت.

سوال؛ چرا وقتی ما میزبان و صاحب خانه بودیم باید سالن را ترک می کردیم، آیا وقتی مهم ترین وزرای کابینه دولت در ارتباط با همه ی گرفتاری های خوزستان (کشاورزی، نیرو، صنعت و معدن به همراه رئیس محیط زیست) در جلسه حضور داشتند ترک سالن یک فرصت سوزی نبود، آیا بهتر نبود با صبر و حوصله در جلسه می نشستیم و در جایگاه یک مطالبه گر، قرص و محکم کلانتری را برای نامه ای که نوشته است محاکمه می کردیم، می پرسیدیم وقتی تالاب ها خشک شده است و گرد و غبار خوزستان را خفه کرده است نوشتن چنین نامه ای چه دلیلی دارد یا از معاون اول می پرسیدیم موضع دولت در قبال چنین نامه ای چیست، نکند دولت شعار ما که هوا نداریم ولی هواتو داریم را فراموش کرده است؟

از وزیر جهاد کشاورزی می خواستیم توضیح دهد که اگر حقابه تالاب ها را ندهند عملاً مقابله با گرد و غبار غیر ممکن است و این همه هزینه ای که برای نهال کاری و مهار کانون های بحران شده بی فایده است یا سکوت اردکانیان را می شکستیم و خواهان شفاف سازی وزارت نیرو در برابر طرح های انتقال آب می شدیم، در ادامه هم از شریعتمداری در خصوص وضعیت صنعت استان و شهرک های صنعتی خواب رفته توضیح می خواستیم و در آخر از جهانگیری راهکار دولت را برای رفع مشکل بیکاری گسترده استان سوال می کردیم. اگر در جلسه می نشستیم و به نمایندگی از مردم این چنین مشکلات را از دل خانه خود به گوش دولت می رساندیم بهتر بود یا حالا که تنها دستاوردمان چند کلیپ به نام خوزستان است که یکی می گوید تو بی خود می کنی و دیگری می گوید به تو مربوط نیست، اینجا مگر لات خونه است؟

شاید در جواب بگوییم که در دو سال گذشته نمایندها آنقدر از تریبون مجلس طرح سوال کردند که دیگر لازم نبود در خانه توضیح بخواهند، واقعیت آن است که به جز نطق های هر از گاهی در مخالفت با انتقال آب و دیگر مشکلات استان کار خاصی از سوی نماینده ها صورت نگرفته است، در هیچ جا نیامده است که نمایندگان رئیس محیط زیست را به مجلس کشاندند و از او توضیح خواستند، نیامده است خواهان تصویب قانونی در مخالفت با طرح های انتقال آب شده باشند، فراکسیون آبی تشکیل ندادند، وزیر نیرو را تا پای استیضاح نکشاندند، با دولت جلسات کارشناسی و علمی در بیان مشکلات انتقال آب و تبعات آن برای خوزستان برگزار نکردند، حتی نتوانستند به نشانه اعتراض اردکانیان را با رای پایین و شکننده ای وزیر نیرو کنند. در واقع این کارنامه نشان می دهد که شاید بحث انتقال آب و مشکلات استان کمترین دلیل حاشیه های جلسه شورای اداری باشد.

البته هنوز هم می توان چشم به روی نمایش های رسانه ای بست و بر زخم های استان مرحمی کاشت، اگر چند صباحی عزل نصب فلان فرماندار، بخشدار و دخالت در امور اجرایی استان مهم نباشد و از ظرفیت های گسترده نمایندگی مجلس در قانون گذاری و نظارت، لابی گری و پرسش برای بخشیدن حیاتی دوباره به استان استفاده شود. حداقل می شود کاری کرد که همان 70 رایی که قرار است رئیس جمهور را استیضاح کند رئیس محیط زیست و وزیر نیرو را برای پاسخگویی به مجلس بکشاند.