آقایان از رای مردم مایه نگذارید !

شوشان – منصور محرابی فرد : متاسفانه آنچنان که گمان می رفت شورای پنجم اهواز نیز به ورطه بی انتهای گعده های شبانه روزی و انتصابات خاص فرو رفته است و توجيه از سوی ذی نفعان و انتقاد از سوی متضررین با عناوین مختلف مایه گذاشتن از مردم بیان می شود.

شکی نبوده و نیست از همان روزهای اول، جریان انتصابات به بیراهه رفته بود. بیراهه ای که خدا می داند سر از کجا در می آورد!

این بیراهه تنها به گردن ریاست محترم شورا نیست، بلکه جریان جمنا، و جریانات مخالف همواره در برابر تندروی ها و انحصار طلبی ها هم موضع های غیر منصفانه ای ایراد کرده اند.

از همان اولین روزها، شتابزدگی سرپرست شهرداری در تغییر داود دارابی نشانه های درهمی از انحصار طلبی به همراه داشت. انحصار طلبی هایی که باعث شد یکی از بهترین شهرداران وقت به خرمشهر برود. این گزینه منحصرا نوعی تبانی و یا جهت گیری غیر منصفانه ای بود که با جریان خاص در شورا و همراهی و تفکر عده ای از شورای چهارم گره خورده بود.

لازم است شورای پنجم بدانند هر قدم آنان در دراز مدت نتایجی به بار خواهد آورد. هر حرکت اشتباه، منجر به ضرر و زیان هایی می شود که در دراز مدت حاصل می شود. چنانکه دارابی به شهرداری خرمشهر انتخاب شد و در مصاحبه ای که بزودی با وی داشته و منتشر خواهد شد عملکرد توفانی او در خرمشهر بیان می شود. اما به همین بسنده می کنم که در این کمتر از یکماه مانده به عید نوروز دارابی برای خرمشهر 70 میلیارد بودجه تعریف کرده است.

بدون شک عده ای در شهرداری و بخصوص خود شهردار می داند چنین رقمی چقدر ارزشمند می باشد. برای او آرزوی موفقیت داریم، اما ای کاش کینه  و انحصار طلبی هایمان را بر سر شهر درمانده اهواز آوار نمی کردیم. ایکاش اندکی توجه می کردیم که چه شخص پر تلاشی را کنار نهادیم.

نفر بعدی روح الله فخرالدین است. در شهرداری منطقه 4 که موفق عمل  کرده بود. خیلی هم موفق بوده و بدون شک مانند او در شهرداری گزینه نخوهیم داشت. امیدواریم شهردار و شورا بجای کمیته انتصابات، کمیته ای برای توجیه و تحلیل کنار نهادن مدیران کارآمد تشکیل می دادند.

مسلما در انتهای دوره 4 ساله، مطبوعات خصوصا، و دستگاه های نظارتی عموما در این باره تحقیقاتی خواهند داشت. اگر اندکی جوابگو به رای مردم هستیم،(که ای کاش باشیم و شعار نباشد) روزهای بد و پر انتقادی را خواهید داشت.

ارسلان شهنی گزینه ی بعدی بود  که از تشکل و انحصار طلبی ها خود را رها کرد و ای کاش نمی کرد و می ماند زیرا در این کار تبحری ویژه داشت.

گزینه محمد صفری را باید به صورت مفصل به گفت و گو بنشینیم. محمد صفری پیش از این دو دوره به عنوان سرپرست شهرداری اهواز انتخاب شده بود و حتی تا گزینه شهردار شدن نیز پیش رفت. اما امروزه، شایعات و تلاش های عده ای برای کنار نهادن او آنچنان ادامه دارد که مسلما در کارکرد و عملکرد او در شهرداری اثر خواهد داشت.

آنچه در سال های پس از شورا به صورت دائمی جا افتاده این است که هر دوره مدیران خاص خود را به بدنه شهردای وارد می کند. البته مدیران جزء و معاونین که نقش اصلی را به عهده دارند همواره حافظ منافع شهرداری و عامل درآمد آن بودند. لیکن در دوره چهارم و در این دوره دست به تغییر در مدیران درجه دو و معاونین نیز کشیده شده است که باعث و بانی بسیاری مسایل می شود که به صورت موجز بر می شمارم.

مدیران انتصاب شده با خود چند معاون همراه می آورند. معمولا در مسیر تخصصی مشکل بیشتری پیدا می شود به این صورت که با متهم کردن پرسنل به کار نکردن و یا بی سودی و یا متخلف سعی می کنند روحیه پرسنل را پایین آورده سپس از گزینه بی تجربه و یر متخصص خود استفاده ببرند.

سعی بر این ست که این معاونین با آموختن چند واژه و خواندن چند متن و فک زدن بی نهایت قوی، خود را اصلح و توانمند جلوه می دهند.

معمولا و متاسفانه عملکرد و قرادادهای مدیران قبلی بررسی نمی شود و اگر بشود از اشتباهات می گذرند. مدیر جدید به نوعی حافظ منافع مدیر قبلی می شود.

جو دو قطبی شده، و پرسنل اصلی فاقد انگیزه می شوند. نهایتا اندکی به کارهای روزمرگی روی می آورند و معاونین وارداتی و انحصار طلب که سلطنت را پایه می گذارند بر سازمان و یا منطقه استیلا می یابند. این وضعیت به نوعی قهقرایی از قراردادهای غیر قانونی را به همراه خواهد آورد.

کمیته انتصابات، اگر به مدرک، نگاه کند به راحتی در می یابد که فلان معاون فاقد وجاهت است.  اما با کمال تعجب معاون جایگاه خود را حفظ می کند.

بازی های لفظی این چنینی که در هر دوره ای به گونه ی طراحی می شود وضعیت ادامه دادن به عمران و آبادانی را در شهر اهواز مختل می کند. آنچه می ماند به مدیر بعدی که می رسد مجددا پرسنل تقبیح و تحقیر می شود. در حالی که کلیه قدرت به صورت انحصاری در دستان مدیر عامل و شهردار و چند نفر همراه وی است و پرسنل هیچ نقشی در هیچ تصمیمی نداشته اند.

اینکه نماینده ای به آنچه در نظر داشته نرسیده است، او را وا می دارد تا باز مایه از این مردم نهد. مردمی که همین پرسنل تخقیر شده نیز جزوی از آنان هستند و در حالی که جهت مظلمه به او زنگ می زنند گفته های پرسنل را به مدیر مربوطه می رساند تا بر او ظلمی مضاعف وارد شود.

دوره پنجم همانند دوره چهارم به قهقرایی بی انتها می رود. بدون شک، هیات رییسه باید به جریان ارتباط و عدالت روی آورند. فرصت به جریان های غیر وابسته به جمنا نیز داده شود. اگر این چنین نشود، آنچه در آینده اتفاق می افتد مسبب و مقصرش جمنا خواهد بود.