فرقی نمی کند انتخابات باشد یا یک انتصاب ساده، یک حادثه معمولی باشد یا اتفاقی به بزرگی حمله تروریستی اهواز، هر چه باشد در کمترین زمان ممکن همه تحلیل ها و بحث ها حول مسائل قومی می چرخد، اینجا خوزستان؛ قومیت یک برند همیشه برنده است و همه امور با عینک قومیت دیده و سنجش می شود.

هنوز خون شهدای ترور از خیابان اهواز خشک نشده بود که زمزمه های بحث های قومی بلند شد، کاش حرمت نگه می داشتیم و حداقل برای صاحب عزا بودنمان تا خاکسپاری یا هفتم این عزیزان تنها سوگواری می کردیم، ۲۴ شهید و تعداد زیادی مجروح برای یک حمله تروریستی آنهم از جنس اهواز چنان بزرگ بود که نخواهیم به آن صرفا نگاه قومی داشته باشیم.

حمله تروریستی اهواز یک حمله کور به مردم یا یک بمب گذاری در مکان عمومی نیست که آن را بازیچه بحث های قومی کنیم و ساده بشماریم، عملیات تروریستی اهواز در روز روشن جلوی لنز چندین دوربین به رژه نیروهای مسلح در سالگرد شروع جنگ تحمیلی بوده و اعتبار و آبروی نظام را نشانه رفته است، پس چه بهتر که مجازات عاملان، مسببان و رابطان این حمله تروریستی را در هر سطحی که باشند به سرویس های امنیتی و اطلاعاتی بسپاریم، نه اینکه با سخنرانی های احساسی و بد موقع یا با بیانیه دادن در مقصر بودن یا نبودن دیگری جو استان را به سمت امنیتی کردن بیشتر پیش ببریم.

البته حق آن بود که نیروهای تاثیر گذار و صاحب تریبون استان جلو تر از مردم حرکت می کردند و حداقل در این شرایط بحث های قومی و طایفه ای را پیش نمی کشیدند تا با برقراری آرامش نسبی در استان هم مرحمی بر این زخم گذاشته باشند و هم در اولین فرصت چرایی رخ دادن این حادثه را به بحث می نشستند، اما پیش کشیدن بحث های قومی و ایجاد تفرقه و چند دستگی نشان داد که مثل خیلی از امور دیگر باید از مردم یاد بگیریم و پشت سر آنها حرکت کنیم.

مردم از قوم های مختلف در این حمله تروریستی شهید و مجروح داده اند و مهم تر از آن، همه با هم بدون توجه به قومیت فرد شهید شده در مراسم خاکسپاری شرکت کردند، در دیگر مراسم ها و برنامه ها و در زندگی روزانه نیز مردم همین گونه عمل می کنند، این کسان دیگری هستند که همیشه بحث های قومیتی را در استان زنده نگه می دارند، شاید هم گفته شود که مردم عادی وقت و توانی برای گرفتن حق و حقوقی که از قوم گرفته شده را ندارند و وظیفه ما است که این حقوق را پیگری کنیم، اما مگر رسیدن به بخش زیادی از رفاه و آسایش در یک شهر یا استان تابع قانون یک صدایی و رسیدن به منافع مشترک نیست؟

اگر تابع منافع مشترک نیست این چندین سالی که بحث های قومیتی را پر رنگ کرده ایم به جز روانه کردن چند نماینده خنثی به مجلس یا گرفتن چند پست و مقام گذرا به کجا رسیده ایم، آیا اگر به جای بحث های قومی و گرفتن امتیاز برای هم طایفه ای خود منافع عمومی را در نظر می گرفتیم و با همدیگر برای رسیدن به آنها تلاش می کردیم امروز زندگی بهتری نداشتیم؟

مگر وقتی گرد و خاک می شود تنها برای عرب ها مشکل تنفسی ایجاد می کند یا تنها بر روی زندگی بختیاری ها می نشیند، مگر وقتی مشکل تامین آب وجود دارد برایش دزفولی، شوشتری یا بهبهانی فرق می کند یا همین کارون پیش یک قوم پر آب تر و پیش آن یکی خشک شده است، مگر فقر و بیکاری همه استان را نگرفته است، مگر سوء مدیریت یک مسئول گریبان همه را نمی گیرد، مگر وقتی تروریسم ها به رژه حمله کردند به یک قوم امان نامه دادند و به دیگری حمله کردند یا با شلیک به همه نشان دادند که در زندگی اجتماعی جدایی گزینی معنایی ندارد؟

ما درد های مشترکی داریم که با در کنار هم قرار گرفتنمان می توانیم آن را به منافع مشترک تبدیل کنیم و زندگی بهتری داشته باشیم، می توانیم اگر کمی از به رخ کشیدن گذشته دست برداریم و به آینده نگاه کنیم، اگر کمی به خاطر زندگی خودمان و فرزندانمان کینه ها را بشوریم و خوب و بد کردن مسائل را تنها با قوم خودمان نسنجیم.

برچسب ها: ، تروریسم هم حریف قوم گرایی نشد! ، مرتضی آژند ، شوشان ، اخبار خوزستان ، حمله تروریستی اهواز ، عرب ، بختیاری ، همبستگی ، ایران ، خوزستان ،

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه