ما خوزستانی ها را چه می شود؟

بی راه نیست اگر بگویم این نوحه حاج صادق را ما خوزستانی ها با تمام پوست و گوشت و استخوانمان درک کرده ایم، جنگ ما را عاشق خود کرده بود،جنگ ما را لایق خود کرده بود،کربلای جبهه ها یادش بخیر، آن روزها خوزستان مسیر کربلا و راه رسیدن به میدان عشق بازی و دفاع از حریم وطن و همنوعان بود، مردمان خوزستان اسطوره هایی شدند از جنس مقاومت،مهربانی و ایثار،مردمانی خونگرم و صمیمی که جای جای ملت ایران با دیده منت و احترام به آنان می نگریستند و البته امروز هم می نگرند، این روزها قدری از خودمان گله دارم،خودم،دیگران و تمامی اقوام، ما ید واحده بودیم و البته امروز به کوری چشم دشمنان هستیم و خواهیم بود، یادمان نرفته ویرانی جنگ و یورش دشمنان قسم خورده جهانی با مردم ما یعنی عزیزان خرمشهری، عرب های هور و هویزه و مردم اندیشمک و دزفول و همه و همه ما چه کرد، ولی ما به فضل و یاری خداوند و به حرمت خون هزاران شهید پاک و مخلص در راه دین و خدا مردمانی شده بودیم از جنس مقاومت و ایثار و مهربانی که در کمال مهربانی در کنار هم و در آغوش هم زیست می کردیم و البته مهمانان جنگ را با کمال خونگرمی پذیرایی می کردیم، همه ما یعنی همه اقوام خوزستان کاری کردیم کارستان و جاویدان و ماندگار در قلب تاریخ ایران زمین که تا نسل ها یاد و خاطره آن به یادگار خواهد ماند.خدا نکند بر ما گرد فراموشی ببارد  و قدر خود را ندانیم.

گلایه من از امروز است که قدری با هم مکدر شده ایم، زبانم لال بینمان را می خواهند عده ای منفعت طلب که فقط و فقط سودای غیر شرعی و عرفی و مادی دارند شکرآب کنند، مگر چند درصد ما مردم به فکر کسب مال و منال مفت و مناصب دنیوی هستیم، شکی نیست قاطبه ما ملت در کنار هم بوده و هستیم، کسانی که می خواهند از نردبان ایجاد تفرقه برای خود راهی بسازند بخدا دوست دار این مردم شریف و عزیز و مهربان نیستند، خدا می داند این افراد بعد از اینکه خرشان از پل گذشت به قوم و دیار خود بی توجه خواهند شد یا تهران نشین می شوند، و ما مردم را با اختلافات ریز و خرد تنها می گذارند و می روند در پی کار خودشان، جای بسی تاسف و اندوه است که عده ای بی انصاف بخواهند در کمال وقاحت شرف و انسانیت و حیثیت ما مردم مهربان و عزیز را به بازی بگیرند، نباید بگذاریم ریسمان سیاه تفرقه در بین ما نفوذ کند و گذشته ی زیبای ما را مخدوش کند. تا کنون هم قدری سهل انگاری کرده ایم ، ما مردمانی هستیم که بینمان هزاران پیوند سببی شکل گرفته است، خونمان در هم جاری شده و دیگر بین ما تفکیگی وجود ندارد،بزرگترین سرمایه اجتماعی امروز ما مردم خوزستان  مهربانی و صفا و صمیمیت است، میراثی کهن و قابل ستایش که در کوران جنگ با معنویت الهی آمیخته شد و حفظ این اتحاد الهی و میهنی بر تمامی ما با هر سهم و اندازه ای واجب و ضروری است و عدول از آن معیصت و گناهی نابخشودنی است و در قیامت باید جوابگوی خون تمامی شهدای این خطه از تمامی اقوام باشیم.