شوشان - علی عبدالخانی :
سیل، جزء جزء مناطق پَست خوزستان را یکی پس از دیگری درنوردید و اکنون به دیار زراعت و فلاحت یا سبد غذایی بخشی از استان یعنی شادگان رسید.
روستاهای شادگان که نخلهایش تجربه ی تلخ تشنگی و مرگِ از بی آبی را چشیده بودند، امروز تجربه ای کاملاً متضاد با قبل را تجربه می کنند. تجربه ای بنام غرق آبی!.
از مردم دریا دل و سخاوتمند بویژه طبقه ی ضعیف و متوسط جامعه که بیشترین کمکها را به نام خود ثبت کرده اند و مساعدتهای دو هفته ی اخیرشان حیرت و بُهت همگان بویژه تماشاگرانِ بی تفاوت را برانگیخت، خواسته می شود همچنان یاریگر خواهران و برادران خود در مناطق سیل زده بویژه مناطق سیل زده ی شادگان باشند.
شخصی در ستاد جذب و هدایت کمکهای مردمی مستقر در دانشگاه فرهنگیان، در خصوص رابطه ی عاطفی میان کشاورز و زمین و محصول، اینچنین می گفت:
" کشاورز کشت و زرع و محصول زراعی خود را همچون فرزندش دوست دارد زیرا همچون فرزند به او می رسد و با زحمات شبانه روزی و صرف هزینه های مختلف بزرگش می کند و در انتظار ثمره و فایده اش می نشیند. حال تصور کنید که یک کشاورز آنهم در آستانه ی چیدن ثمره ی زحمات یک ساله اش، در یک طرفة العين شاهد مرگ آنی فرزند خوانده اش بشود!. قطعا چنین انسانی ماتم زده و دگرگون می شود...
در پایان از همه انسان های پاک ضمیر و خوش احساس، خواسته می شود، شادگان را فراموش نکنند و یاریگر اهالی محنت زده اش باشند.