شوشان - محمدسعید بهوندی :بارها این گفته را با ادبیات، تحلیل و مثال های متنوع، از زبان ها و در موقعیت های مختلف و شاید با مقصودها و اغراض مختلف شنیده ایم که؛ اکثر کشورهای اروپایی، امریکا و بعضی از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ی آسیایی مانند؛ ژاپن، چین، کره جنوبی، مالزی، سنگاپور و... علیرغم اینکه دارای منابع طبیعی کمتری نسبت به کشور ما هستند، ولی به لحاظ مدیریت، تکنولوژی، رشد و ثبات و رونق اقتصادی، درآمد سرانه و پایین بودن نرخ تورم و... از ما جلوتر و پیشرفته ترند.
امّا هیچوقت عمیقاً از خود نپرسیده ایم؛ در کدامیک از این کشورها و حتی کشورهایی پایین تر از آنها، نخبه هایشان که در حقیقت چراغ های روشن خانه هایشان محسوب می شوند، به سرعتی که در کشور ما اتفاق می افتد، خاموش شده و از گردون ی خدمت به جامعه خارج می شوند؟!
آیا اگر دکتر محمدعلی نجفی با همین سوابق خدمتی - علمی، هوش، ذکاوت و پتانسیل، در برلین، لندن، پاریس، واشینگتن، توکیو، پکن، سئول متولد می شد، باز به چنین سرنوشت دردناکی دچار می گشت؟! بنابراین واجب است، آگاهان علوم اجتماعی، جامعه شناسی و هر دانش مرتبط دیگر بیکار ننشسته و در یک فضای آزادِ علمی - پژوهشی، بدور از جنجال و هیاهو و عجله، در مورد زمینه های بروز چنین اتفاقاتِ ناگواری واکاوی عمیق نموده و نسخه های شفابخش آنرا ارائه نمایند!