چند سال پیش تر از این، به پیشنهاد یکی از دانه درشت های امر رسانه، با یکی از مقامات قضایی پیشین در استان ملاقاتی داشتیم که ماحصل این رویداد یک خاطره ی شنیدنی خوبی را رقم زد.

البته همه ی حرف های رد و بدل شده بین ما، چه آنهایی که جنبه ی جدی داشتند و چه آنچه خودمانی بودند، الحق من الانصاف، جملگی برخاسته از خرد و حکمت مملکتداری بود و اصلا سویه های تخصصی- قضایی خاصی در بر نداشتند.

القصه، چون ورود ما به دفتر آن مقام قضایی همزمان با اتمام دیدار دیگری بود که آن دیدار جنبه ی اجتماعی و سیاسی داشته و آن حضرات به محض دیدن ما ژورنالیست ها، کنجکاوی شان گل کرد و بیکباره میل رفتن شان کور گشت و کلا از ترک دفتر منصرف شدند و در جلسه ی ما هم، بطور خود خوانده شرکت کردند.

الغرض عمده ی سخنان آن مقام قضایی پیرامون شکل گیری افکار عمومی بواسطه ی رسانه ها برای احترام به قانون و دوری از تخلف بود.

نوبت که به بنده رسید خطاب به آن مقام قضایی گفتم؛ جناب، بوی بدی در دفتر کارت به مشام بنده می رسد آیا شما آن بو را حس می کنی!؟،

آن جناب، یکه خورد و فکر کرد که شاید بنده منظور ژورنالیستی ناجوری دارم ولی فورا جمله بعدی را ایراد نمودم تا که شک و تردید وی قوی نشود و خیال دیگری به فکرش خطور نکند، عرض کردم، جناب، لطفا، در این خصوص خیال بدی به ذهنت راه ندهید، و زحمت بکشید از پشت پنجره دفتر کار خود، بزه و جرم آشکار را در خیابان روبروی مشرف به فلان محل رویت کنید.!!

آیا صبح زود که به محل کار خود آمدی این جرم بدبو و آلوده را ندیدی!؟

آن مقام قضایی گفت؛ منظورت جاری شدن فاضلاب در خیابان فلان است.

با قاطعیت گفتم، بلی، اگر دستگاه قضا، آن مدیر ذیربط بی خیال مسئولیت گریز را، که مسبب این جرم آشکار است به جدیت محاکمه کند و حتی به زندان بیفکند، قطع به یقین ، دادگستری می تواند بر افکار عمومی پادشاهی کند و رسانه ها را به نوکری خود وا دار نماید و دیگر نیازی به ترتیب و تدارک این جلسات نیست، بشرطی که همه افراد حاکمیت محلی و منطقه ای در استان، نانی برای قرض دادن به هم نداشته باشند.

البته، شما متولیان امر قضا، می توانید از نزدیکترین مکان به خودتان مثل همین مورد شروع کنید آنچه عیان و آشکار است و نیاز به هیچ کشف جرمی ندارد.

البته هدف از ذکر این خاطره، مطلبی است که بنا دارم در حمایت از اقدامات ارزنده ی ریاست محترم قوه قضاییه جناب آقای رئیسی به طور مشورتی به شرح زیر ارائه دهم تا احدی به خود اجازه ندهد جریان فساد ستیزی امروز را به روندی فرمایشی سوق دهد.

1) جناب آقای رئیسی، شایسته است علاوه بر دقت در ورود به مفاسد اقتصادی کلان، نخست روی تخلفات آشکار و پنهانی که در حوزه اجتماعی چند از قبیل، مسایل حفاظت محیط زیست، حوزه ی سلامت، بهبود محیط کار، مدیریت شهری (معضلات شهرداری و شوراهای شهر)، بهداشت روانی، تکریم ارباب رجوع و مسوولیت گریزی منجر به خسارت به شهروندان در کشور با آن روبرو هستیم در نهایت جدیت ورود کند.

زیرا، رسیدگی به این امور مغفول مانده باعث می شود قوه قضاییه به طور مویرگی به کشف شکل گیری استقرایی فساد یعنی دانستنی های مبتنی رسیدن از جزء به کل در هر معضلی پی ببرد و نهایتا به راهکارهایی اساسی به متظور مقابله و پیشگیری از آن مفاسد دسترسی یابد به عبارت علمی تر دسترسی های قوه قضاییه به امر مربوط به فساد زدایی از همه ی مسایل دیگر ارجح تر است.

2) جناب آقای رئیسی باید به نقطه ی قوت کار خود اهمیت بدهد یعنی، به این معنا توجه کند که طرح فعلی که در دستور کار ایشان است بسیار قوی و کارآمد است زیرا، جناب آقای رئیسی ابتکار خوبی به خرج داده که در کنار خود دو قوه ی دیگر را به مشورت، همکاری و هم افزایی دعوت نموده است و به کارگروه های تخصصی در مورد فساد ستیزی اهمیت داده است این مهم سبب می گردد که روند کار به آفت فرمایشی کردن اقدامات مبتلا نگردد.

3) جناب آقای رئیسی فارغ از نام ها و نشان ها، که اشخاص صاحب عنوان و شناخته شده سیاسی-اجتماعی دارند و بدون توجه به میزان تقرب، وفاداری و یا مخالفت، زاویه بندی و تنش آن افراد با نظام سیاسی، سعی نماید حتی المقدور پای درد دل آنها بنشیند و به مکاتبات آنها با خود اهمیت دهد و ضمن بررسی همه عواقب و جوانب امنیتی، قضایی، اجتماعی و سیاسی حداقل های شهروندی در مورد مطالبات آنها را برآورده سازد و نیز به وجه پاسخگوی کار خود اهمیت دهد، چون بی پاسخ گذاشتن مکاتبات و نیز بی محلی به سوالات نخبگان سیاسی منتقد و یا مخالفان سیاسی، سبب تضعیف رسالت خطیرش می شود.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه