آفت زرد اندیشی

قرار گرفتن بعضی از رسانه ها ی زرد اندیش کنار مدیریت ها و اظهار نظرهای اغراق آمیز و ایجاد فضای بادکنکی درمورد عملکرد مدیران ،جامعه را از بی تحلیلی و بیزنس مداری فضای رسانه ای نگران نموده است ، شیوع ویروس زرد اندیشی رسانه ای اپیدمیک درحال تغییر گفتمان عقلانی و خلق واژه هایی متنافر با ادبیات ایرانی و برگرفته از مکتب برره ای است که نیاز به یک بررسی جامع در ساماندهی و سازماندهی رسانه ها و شبکه های اجتماعی متناسب با جامعه خبری و توجه به قواعد روزنامه نگاری توسط نخبگان و دانایان علوم ارتباطات و قانونگزاران احساس می گردد ! 

یادداشتهای بی مغز نارسیسیسمی ،ماجراجویی های گانگستریسم ، شکستن حریم خصوصی با روش ماکیاولیستی ، راه اندازی اتاق فکرهای اندوالیستی، مباینت و مغایرت خروجی با مطالبات اجتماعی، غفلت از پدیده دینی امربه معروف و نهی از منکر ، پروپاگاندای رسانه ای چنان فضای تنگی برای تنفس هوای تازه ایجاد کرده  است که هرگونه تغییر در جهت بهبود شرایط و مصالح مردم منوط به تامین مطالبه شخصی خبر سازان هیاهو طلب زرد اندیش شده است !  این روند بداخلاقانه تهدید جدی امیدزدایی در جامعه است  ! متاسفانه وضعیت بد اقتصادی رسانه های مستقل و شرایط نامساعد معیشتی خبرنگاران پاک و نیک اندیش و محدودیتهای متعدد از هر سو مقابله با این طیف ناهنجار را دشوار نموده است و این بی بند و باری خبر پراکنی نتیجه ای جز رشد غده سرطانی تملق و رواج ناپاکی در سیستم نخواهد داشت . 

 آفت خطرناک رسانه های خودبزرگ بین اما کوتوله موجب عدم پذیرش مسئولیت از سوی دلسوزان خردمند اخلاقمدار می گردد که قطعا به چنین رویکردی اعتقاد دارند تا میدان از نخبگان و کاربلدان خالی شود ،به یقین آینده مدیریت اجرایی در صورت استمرار این گفتمان و عدم چاره اندیشی از سوی فرهیختگان  با مشکل جدی روبرو خواهد شد. 

متاسفانه تخریب،توهین و تهدید منتقدین منصف از سوی« بیزنس من» های رسانه ای درحال گسترش می باشد! و در این هوای تنگ بی خردی و سراسر تظاهر و خودستایی رسانه های نجیب و مومن و منطق گرا به انزوا رانده می شوند لازم است ادبیات لمپنیسم این طیف را هوشمندانه نگذاریم به گفتمان عمومی تبدیل شود ! 

مدیران باید قبل از هر امری به علمی کردن روابط عمومی دستگاه تحت امر خویش التفات نمایند تا با یک شیوه  علمی بتواند نوع مطالبات مخاطبین را شناسایی و متناسب با افکار عمومی ضمن کسب اطلاعات از رضایت یا عدم رضایت از عملکرد مربوطه به آسیب شناسی بپردازند تا متناسب با فرهنگ عامه تصمیم سازی و تصمیم گیری گردد و فاصله ها کوتاه شود برای تحقق شرایط لازم است میدان را از موریانه های رسانه ای زرد اندیش خالی کنند و اهل فن را همراه سازند تا مشارکت مردمی افزایش یابد و بداخلاقی ها رخت بر بندد  و مانع نفوذ منفی نگری در لایه های اجتماعی گردد، متأسفانه گشاد بودن قبای مدیریت بر اندام بسیاری از مدیران  ، میدان را برای اهل مداهنه ، رانتجویان و زرداندیشان  باز نموده است تا بتوانند در عمر کوتاه مدیریتی خویش بخشی از سرمایه ها رابدون توجه به منافع عمومی  به خدمت خویش در آورند و بدون مطالعه سرنوشت و چگونگی خلق اسطوره ها و ماندگاران تاریخ  از خویش قهرمانی در افکار عمومی بسازند که جای تأسف است!!  به یقین در چنین روندی قهرمان باورها ظهور نخواهد کرد بلکه منابع و سرمایه های مردم به تاراج خواهد رفت و تلف خواهد شد ! فرصتها به هدر می روند و هزینه ها مضاعف  می گردندکه درجامعه فرصت سوز ، انتظار خلاقیت و شکوفایی عبث است .

بزرگ نمایی امور و چشم پوشی بر توانمندی دیگران و برجسته کردن اقدامات کوچک  یک بیماریست که چون موریانه بنیان‌های فکری یک سازمان را ویران خواهد کرد و شاکله آن را در تقابل با مردم قرار خواهد داد  ،. مدیران عملکردها را از طریق روابط عمومی صادقانه به مردم ارائه کنند و باور داشته باشیم آنها بهترین و صادقترین داور هستند و سود جویان بی خرد و خود برتربین و رسانه های پاییز باور زرد اندیش که هرگز به امید و امیدواری نمی اندیشند را از کنار خویش برانید تا دیر نشده است و به منتقدان صاحب اندیشه توجه جدی نمایید و با جمع بندی نظرات و آنالیز پیشنهادات خردمندانه راهکارهای منطقی را جهت حرکت شتابنده و ارتقا سازمانی  بدست آورید و با سعه صدرعملکرد دستگاه را در ویترین شیشه ای بگذارند و ساز و کارهای پاسخگویی را در دستگاه اجرایی ایجاد کنید و به روشهای تعاملی بپردازند باور پذیر تر از ایجاد حلقه مجیزگویان و خبر سازان بی خرد در اطراف خویش است .

باید دانست  اعتراف به قصور در امور به هردلیل و عذرخواهی ازمردم بهترین روش اعتماد سازی است و چنین رویکردی علاوه بر مشارکت اجتماعی سره را از ناسره سوا می نماید و میدان را از فرصت طلبان می گیرد.

پس هنوز دیر نیست خزان را بزدایید و بگذارید نهالها شکوفه بزنند خاک و آب این دیار گل‌های خوشبو پرورش خواهد داد اگر کمی بهتر آن را بشناسید.

قطعا مدیرانی که با شیوه نقد ستیزی و گسیل کردن لشگر زرد پوش بخواهد قلعه و باروی خویش را استحکام بخشد زودتر از همه قلعه اش فرو خواهد پاشید، دل به پاییز نبندید.