به بهانه اول آبان؛ روز بزرگداشت ابوالفضل بیهقی "مورخ و ادیب قرن پنجم"

شوشان - رضا کیانی: در نخستین مواجهه با آثارش در کتب درسی دوران دبیرستان  ، نمی دانستم که او را چه بنامم ؛  ادیب  یا مورخ ؟... مصلح اجتماعی و مبلغ و مدرس  اخلاق نیک ؟ ..    در هر بخش از روایتهای  او   توضیح صحنه ها  و بیان  حالات روحی و جسمی  انسانهای حاضر در ماجرا  و حتی شرح  ابزار و وسایل صحنه ها  ، مرا به یاد نوشته های  نمایشنامه نویسان و فیلمنامه نویسان   می انداخت  ، گویی هر روایت سرشار است از  مجرای ناب ارتباطی با مخاطب  و تمهیدات همذات پنداری و باورپذیری شخصیتها     ... با گذشت زمان سپهر اندیشه اش را  بهتر شناختم .    دریافتم که  بزرگمرد بیهق  خط روایت را با جوهری آغشته از اخلاق و امید و روحی سرشار از احساسات و زیبایی  به گونه ای خلاقانه   ترسیم می کند تا از کوران حادثه ها  و وقایع شورانگیز و بزنگاههای تاریخی ،  آیینه بیابیم برای بازشناسی و دیداری دوباره با خویشتن خویش ، باشد که چون  ارمغانی مایه ور  بدست آیندگان رسد   ...     روز   پاسداشت  فرهیخته و فخرآفرینی چون ابولفضل بیهقی را باید ارج نهیم  ، اما مهمتر از آن  آموختن از منظومه فکری و صفات نیک اخلاقی بیهقی در روزگار کنونی است .    در زمانه ای که گاهی می دانیم از چه بنویسم اما ادبیات زمخت و عاری از خلاقیت و زیبایی و فرم ناکارآمد ، انتقال (( مفاهیم ارزشمند )) را عقیم نگه می دارد و یا گاهی نیز ادبیاتی پرطمطراق و وزین ،  اما تهی از دردمندی و محتوی غنی بر گفتمان ما حاکم می شود و صدافسوس که در مواقعی نیز در غیاب اندیشه ورزی و پژوهش  می بایست  بی انصافی و شایعه پراکنی و موجسواریهای کاذب ، در  فضای مجازی را شاهد باشیم  ... این ماهستیم و میراث گرانسنگ بیهقی ها         

سخنی نرانم تا خوانندگان این تصنیف گویند شرم باد این پیر را.

غرض من آن است که تاریخ پایه‌ای بنویسم و بنایی بزرگ افراشته گردانم، چنان که ذکر آن تا آخر روزگار باقی‌ماند ( بیهقی )