شوشان - نوید قائدی :
رسیدن به اهداف توسعه پایدار در شهر میسر نمی شود مگر با مشارکت شهروندان یک شهر، مشارکت فرآیندی است که شهروندان آگاهانه،داوطلبانه و به صورت جمعی با در نظر گرفتن اهداف مشخص و معیین در امور اجتماعی شهری سهیم می شوند.
در واقع شهروندان سرمایه اجتماعی شهر هستند که حکمروایی شهری(نوعی از اداره امور شهر که مبتنی بر مشارکت های مردمی در تمامی مراحل شامل تصمیم گیری، اجرا و نظارت در شهر است)با وجود آنان محقق می شود.
شهری مانند سرشار از پتانسیل های اجتماعی است که در صورت وجود برنامه های مشخص و سازماندهی لازم، آماده مشارکت هستند.مردم شهر اهواز به حدی از بلوغ فکری و اجتماعی رسیده اند که مهیای انجام بسیاری از امور مرتبط با شهر خود باشند.
قصور از نهادهای متولی مثل شهرداری است.در این اوضاع آشفته مالی و کمبود اعتبار و درآمد در شهرداری اهواز، اگر برنامه و مدیریت قوی در جریان بود، از طریق فراخوان های عمومی و از طریق مشارکت های مردمی با محوریت محله ها بسیاری از امور قابل انجام بود.
به طور مثال در مبحث تفکیک زباله و بازیافت که سال هاست شهرداری اهواز توفیقی نداشته، اگر این موضوع مهم در قالب یک پروژه اجتماعی به مردم محل سپرده می شد کار به خوبی اجرایی بود.
این روزها درآمد حاصل از اقلام بازیافتی مانند پلاستیک،آهن،کاغذ و مقوا و...این قدر کافی هست که در سطح شهر صدها موتور در حال واکاوی زباله ها برای یافتن این اقلام هستند.
فرض کنید اگر تولیت به مردم محل سپرده می شد در محله مکانی برای تحویل اقلام در نظر گرفته می شد و افراد بیکار و یا نیازمند متولی تحویل و فروش اقلام می شدند، در آمد حاصل موجب ارتزاق افراد ضعیف محل می شد،مردم جهت کمک با دقت و وسواس بیشتری اقلام را به صورت رایگان در اختیار این مکان می گذاشتند، امنیت روانی محل بیشتر و روحیه همکاری و مساعدت مردم بیشتر می شد، میزان تولید پسماند کمتر و شهرداری می توانست به جای هر فقط روزهای زوج را جمع آوری پسماند اختصاص دهد که منجر به کاهش چشمگیر میزان هزینه های خدمات شهری است.
در قالب چنین پروژه های صدها مورد را می توان تعریف و برنامه ریزی و اجرا کرد که بطن کار فقط بر اساس مشارکت مردمی باشد و شهرداری و نهادهای مرتبط با مدیریت شهری بعنوان ناظر عالیه باشند.