اینجا جای شما نیست!

شوشان - عباس مدحجی :

شاید ایرانیان در سالهای اخیر به بحرانهای سهمگین خو گرفته باشند اما بوران بحران و حوادث در ماههای اخیر کمتر کسی را بی نصیب و بی واکنش گذاشته است‌.

خوب که گوش تیز کنیم صدای طبل تفرقه از هر سو درحال شنیدن است. در وضعیتی که حضور قلب و جانِ تک به تک آحاد ملت برای غلبه بر بحرانها ضروری ست ، نیک پیداست که صداهایی خواسته و ناخواسته مارا از همدلی برحذر میدارند. تاریخ اما دروغ نمیداند و اکنون چون پاسداری روشن ضمیر روبروی ما ایستاده و واضح ، رسا و شیوا میگوید بترسید از دستان تفرقه و نجواهای بد دلی که تنها ملتی در خاکریز شکست میخورد که پیش از آن در دلهای افرادش شکست خورده باشد.

امروز بیش از پیش مشخص است که هرصدایی در حمایت جناح یا جریان یا شخصی زیاده گویی کند و جناح روبرو را تخطئه کند، جامعه را به سمت دوقطبی سوق داده و خط تفرقه را پررنگ تر میکند. هیچ فاکتور حزب اللهی یا روشن فکری هم نمیتواند حُسن نیت و فعل کسی را تایید کند که ملت را روبروی هم قرار داده و برای خودی ها و ناخودهای مفروضش نسخه بپیچد.

سالها تمدن ایران زمین چون آئینه ای از حضور متنوع اقوام، تفکرها، جناح ها، ادیان و حتی رنگ هاست. حال چه شده که امروز هر طرف ایران را برای خود میداند و دیگری را دشمن میپندارد را باید در صداهایی جستجو کرد که از هرجایی و به هر بهانه ای در صور "اینجا جای شما نیست" میدمند. اولی‌ترین دشمنان واقعی ملت و کشور در حقیقت همین کشاورزانی هستند که تخم بددلی و تفرقه و دشمن پنداری همه را زیرکانه از هر تریبون و بار هرلباس و به اسم هر منصبی در جامه میپاشند و منتظر به ثمر نشستن آنند.

امروز آنقدر جامه ی تزویر دوخته شده که حتی حاذق ترین خیاطان هم از تشخیص آن درمانده اند و ما عاجزانه و نادانسته بدنبال پررنگ کردن تصویر کسانی هستیم که شاید ندانیم آنچه در سر دارند همان نیست که در دل داریم! آنچه ملتها و جوامع را در بزنگاههای تاریخی از سقوط نجات داده و میدهد اتحاد است و همدلی.پذیرش اختلاف نظرها و خط مشی ها بعنوان تنوع در دیدگاه ها و اختصاص جایگاهی برای بیان و اعمال شاید برای رشد و تعالی. اتفاقی که امروز برای خیلی ها هزینه و بدنامی و شاید بایکوت بدنبال داشته و دلسوزترین افراد را برای گام نهادن در مسیر همگرایی مردد کرده‌.

صداهای منتقد را بشنویم ، از شفافیت نهراسیم ، برای شفافیت هزینه نتراشیم، جلوی تندروی های خودی را بگیریم ، به تفکرات مختلف مجال رشد و فعالیت بدهیم (بدیهی ست منظور هرنوع تفکری نیست)، پرهیز از خشونت را سرلوحه قرار دهیم ، به وجه رحمانی اسلام دقت کنیم، از تلاش برای تکصدایی و تک حزبی کردن جامعه دست برداریم، صداو سیمایمان را واقعا ملی کنیم و در اکمل ثابت کنیم ایران، ایرانِ همه ست‌ تا هرگونه بهانه و موضوع را از دست تفرقه افکنان بگیریم.

بر حذر باشیم که اگر تفرقه به کینه بَدَل شد، هم تفکر و تعقل از آن رخت برمیبندد و هم مصلحت همگانی قربانی میشود و این همان چیزی ست که به تضعیف و شکست منجر میشود. شکستی سهمگین تر و خیلی سریعتر از آنچه دشمن خارجی برای آن نقشه پردازی کرده است. برای لزوم این بر حذر ها و نشان ها بسیار است. شاید یکی از عیان ترین این نشانه ها دستگیری روح الله زم ادمین رسانه ی آمد نیوز باشد که منجر به لورفتن تعداد کثیری از مخبران داخلی شد. مخبران و همکارانی که هم در لباس هنر، هم درکسوت دین و هم‌ حتی با نشان های مدافع وطن با انتقال اطلاعات و گراهای داخلی در واقع ریشه ی تفرقه و نفوذ را میپروراندند. این خود یکی از هزاران اثباتی است بر اینکه خیلی چیزها آنطور که می نمایند نیستند و خیلی از این تندروهایی که حتی در این اوضاع کوتاه نمی آیند نه تنها نشانه ای از خلوص نیت و مصلحت اندیشی ندارند که در خوشبینانه ترین حالت نشان از عدم اشراف بر خطر بزرگی ست که کشور را تهدید میکند.

هوشیار باشیم و قطره ی خون هموطنمان را شریف تر از این اختلاف نظرها ولو اختلافات ریشه ای بپنداریم. اینجا جای همه ی کسانی ست برایش خون میدهند و به عشقش پای همه چیز ایستاده اند. شاید پرهیز از احساساتی شدن مهمترین درس لازم برای این روزهایمان باشد اما کیست که حس عشق به وطن را بتواند پنهان کند. عشقی که امیدواریم با افتخار توآم شود نه حسرت و دلسوزی‌...