خوزستان؛ بندرگاهی به افق‌های تجارت

شوشان - منوچهر برون :

در جنوب‌ غربی ایران، جایی‌که خورشید در آینه‌ی رودهای همیشه‌خروشان می‌تابد، سرزمینی گسترده و ژرف‌نفس، به نام خوزستان، همچون دروازه‌ای تاریخی و ژئوپولیتیک، در دل تحولات بازرگانی و ترانزیتی کشور ایستاده است.
خوزستان، فقط خاستگاه تمدن‌های کهن و سنگ‌نوشته‌های ایذه و شوش نیست؛ خوزستان، دروازه ایران است به جهان — به آب‌های آزاد، به کشورهای هم‌مرز، و به رویای دیرینه‌ی تبدیل‌شدن به چهارراه طلایی تجارت.

با دارا بودن سواحلی گسترده بر خلیج فارس، بهره‌مندی از اروندرود و بندرهایی چون بندر امام خمینی، بندر ماهشهر، و بندر خرمشهر، خوزستان گنجینه‌ای از ظرفیت‌های دریایی و بندری در اختیار دارد که هر کشورِ در حال توسعه‌ای، آرزوی آن را دارد.

اما دریغ، اگر این گنجینه، در غفلت زیرساختی خاک بخورد.

خوزستان می‌تواند شریان ارتباطی شرق و غرب آسیا شود؛ می‌تواند مسیری ایمن، اقتصادی و راهبردی برای ترانزیت کالا از کشورهای آسیای میانه، عراق، ترکیه و حتی چین به آب‌های گرم خلیج فارس باشد. اما این رؤیا، تنها با زیرساخت‌هایی بیدار به ثمر خواهد رسید.

زیرساخت حمل‌ونقل، شاه‌کلید ترانزیت است. جاده‌های استاندارد، خطوط ریلی نوین، اسکله‌های مجهز، پایانه‌های لجستیکی، بنادر خشک، ناوگان حمل‌ونقل دریایی و زمینی پیشرفته؛ این‌ها فقط کلمات نیستند، بلکه ستون‌های توسعه‌ای هستند که هنوز در خوزستان، تشنه‌ی تحقق‌اند.

ترانزیت، فقط عبور کالا نیست؛ عبور سرمایه است، عبور اعتبار است، عبور نگاه‌هاست. هر کانتینری که از دل بندر امام عبور کند، می‌تواند هزار شغل مستقیم و غیرمستقیم بیافریند؛ می‌تواند قطاری از ارزآوری، رونق اقتصادی و اقتدار منطقه‌ای برای ایران به همراه داشته باشد.

چه بسیار مردمان توانمندی در شهرهایی چون آبادان، ماهشهر، اهواز، خرمشهر و شادگان چشم‌انتظارند تا با شکوفایی این ظرفیت‌ها، فرزندان‌شان در کنار خانه و وطن، به کار و زندگی امید ببندند، نه در حسرت مهاجرت و ترک دیار.

اگر نگاه ملی، تمرکز‌زدا و متوازن باشد؛ اگر برنامه‌ریزی توسعه‌محور به خوزستان نه فقط به‌عنوان انبار نفت، که به عنوان دروازه‌ی تجارت بنگرد، خوزستان بار دیگر خواهد درخشید — این بار نه فقط در حافظه‌ی تاریخ، که در نقشه‌ی اقتصاد.

چرا که خوزستان، بندرگاهی است رو به آینده.