یادبودی برای قصه‌گویی که خاموش شد

شوشان ـ عبدالحمید گل‌افشان :

جامعه خبری خوزستان امروز، سنگین و محزون است. خبری ناگهانی چونان خاری به چشم نشست؛ 
پیمان نجف‌پور شهنی، روزنامه‌نگار پرتلاش خوزستانی، دیده از جهان فروبست. پیمان که سال‌ها دغدغه مسائل و مشکلات مردم خوزستان را به دوش می‌کشید، اکنون خود به افسانه‌ای بدل شده که در محافل رسانه‌ای استان طنین‌انداز است.

او تنها یک نام نبود؛ یک "قصه‌گوش" و "قصه‌گو" بود. قلمش، روایتگر صداهای خاموش و بازتاب‌دهنده رنج‌ها و امیدهای مردمی بود که دیارشان با وجود همه نعمت‌ها، در کام محرومیت فرو رفته بود. از نوشتن درباره معضل آبگرفتگی معابر اهواز تا هشدار درباره خطرات حضور افراد غیرمسئول در استانداری خوزستان و پیگیری خستگی‌ناپذیر محرومیت مناطق زلزله‌زده اندیکا，همه و همه نشان از عشقی عمیق به زادگاهش داشت.

پیمان نجف‌پور، افزون بر روزنامه‌نگاری، مدیر فرهنگی و روابط عمومی جمعیت معتمدین صلح و سازش خوزستان نیز بود و حضوری فعال در عرصه‌های اجتماعی داشت.
امضای او زیر نامه‌های سرگشاده به مسؤولان،ازجمله درخواست از رئیس‌جمهور برای رعایت عدالت در به‌کارگیری کارشناسان خوزستانی，حکایت از میهن‌پرستی و اعتقاد راسخش به پیشرفت استان داشت.

اکنون که این سطور را می‌نویسم، یاد آن شاعر بزرگ پارسی در خاطرم زنده می‌شود که سرود: "دریغا امید پیمان که رفت!" چه زود رفت و چه زود جامعه رسانه را در این اندوه همگانی تنها گذاشت.

او اکنون خاموش شده، اما قلمش، صدایش و دغدغه‌هایش برای ساختن خوزستانی آباد، به یادگار خواهد ماند. روانش شاد و یادش گرامی باد.