شوشان خرمشهر:بعد از توافق برجام،علی عراقچی(برادرزاده ی عباس عراقچی) در اینستاگرام صفحه ای با این هشتگ ساخت:"باید ایران را ببینیم" و از مردم دعوت میکرد تا جاذبه های دیدنی شهرشان را در این صفحه با دیگران به اشتراک بگذارند،ظاهراً این صفحه موفقیت آمیز بودو بسیاری را از کشورهای دیگر برای دیدن ایران مشتاق میکرد.
به گمان من خوزستانی ها مخصوصا ساکنین شهرهای جنگ زده از شبکه های مجازی برای رساندن صدای محرومیتشان به گوش مردم دیگر شهرها ومسئولین به خوبی استفاده کرده اند.اینکه هشت سال جنگ زده و آواره بودیم و باانواع سختی ها دست وپنجه نرم کردیم،آلودگی پالایشگاه برای ماست ولی پول نفتمان جاهای دیگر خرج میشود،آبادان و خرمشهر نیروی تحصیلکرده وکارآمد کم ندارد اما نیروهای غیربومی را استخدام میکنند و بسیاری از موارد دیگر که مخالفتی هم باآن نیست و باید گفته شود تاشاید گوش سنگین نماینده و مسئولی آن را بشنود اما مشکل اینجاست که گاه،پا فراتر گذاشته و حق خواهی ما به سیاه نمایی شهر منتهی میشود.
ماآبادان و خرمشهر را شهرهایی معرفی کرده ایم که آبش همیشه شور،هوایش پر از گردوغبار و مردمش در فقر مطلق بسر میبرند.اینگونه تبلیغات منفی وگسترده علیه شهرمان،دیگران را از مسافرت به این دوشهر منصرف کرده و باآمار بالای مهاجرت از آبادان وخرمشهر روبه رو هستیم. شاید زمان آن رسیده که ورق جدیدی را رو کنیم.
فقر،نابسمانی و زشتی را میتوان در قالب داستان، فیلم وسایر هنرها تلطیف کرد و به مخاطب ارائه داد تا از گزندگی عریان آن کاسته شود کاری که بسیاری از نویسندگان جنوبی مانند احمدمحمود،رسول پرویزی و صادق چوبک انجام دادند.سالهاست که از این خطّه از کشور نویسنده ی قدرتمندی زاده نشده است.
چندسال پیش فیلم کوتاهی از نی انبان زدن چند جوان آبادانی در بازار ته لنجی و در ایام نوروز پخش شده بود و جماعتی که برای شنیدن موسیقی بندری اطراف آنها حلقه زده بودند، مسرور از اینکه ساز را از نزدیک دیده و نوای شادی بخش آن را میشنوند و جوان ها هم خرسند که موسیقی شهرشان را رو در رو با مردم و باکمترین امکانات و چشم داشتی ارائه میکنند.چه بده وبستان خوبی! کاش مانع این اتفاقات سالم نشویم.
عزاداریهای مردم جنوب در ایام محرم یکی از زیباترین و حزن انگیزترین عزاداریهاست.باشنیدن نوای سنج و دمام که ساز جنوب کشور است، غم غریبی تمام وجودمان را میگیرد.
صداوسیمای آبادان و انجمن سینمای جوان و فیلمسازان خوزستانی باید فعالتر بوده و همه ی این لحظات را ثبت کرده و در قالب برنامه ها و فیلمهای مستند به نمایش بگذارند.
آداب قهوه خوردن اعراب،رسم و رسومات و مهمان نوازی بی نظیر اعراب خوزستان، صنایع دستی که بابرگ درخت نخل بافته میشوند،ماهیگیری که شغل بیشتر مردان در روستاهاست،معرفی تالاب بین المللی شادگان و گونه های کم نظیرش مانند اردک مرمری، تالاب هورالعظیم و مردمی که از محل این تالابها امرارمعاش میکنند، همه جاذبه هایی هستند که شاید زمان آن رسیده تا اهل فن دست به قلم و دوربینشان ببرند و با به نمایش گذاشتن آن،چهره ی جدیدی از خوزستان را به ایران معرفی کنند.
"بهاره خنجری"