خوزستان؛ نیازمند همدلی و خردورزی به جای سیاست‌ورزی‌های فرساینده

شوشان ـ منوچهر برون :

خوزستان، سرزمین رودهای خروشان، منابع غنی و مردمی شریف، در طول تاریخ همواره بار سنگین تحولات سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی کشور را بر دوش کشیده است. استانی که سهمی بی‌بدیل در توسعه ملی دارد، اما گاه کمتر از شایستگی‌های خود بهره برده است. در این میان، آنچه بیش از همیشه ضرورت دارد، نه سیاست‌ورزی‌های پرتنش و بازی‌های قدرت، بلکه همدلی، خردورزی و نگاه راهبردی به آینده استان است.
طی سال‌های اخیر، فضای عمومی خوزستان شاهد نوعی از سیاست‌زدگی مزمن بوده که گاه در قالب رقابت‌های گروهی، جناحی و حتی قومی خود را نشان داده است. این فضا، نه تنها به حل مشکلات نینجامیده، بلکه مسیرهای گفت‌وگو، همکاری و توسعه را نیز پرسنگلاخ کرده است. در حالی‌که خوزستان بیش از هر چیز، تشنه توسعه، عدالت، آبادانی و آرامش اجتماعی است
سرمایه اجتماعی، یعنی اعتماد، تعامل سازنده، مشارکت و گفت‌وگوی مؤثر بین مردم و مسئولان، هنگامی شکل می‌گیرد که نگاه‌ها از رقابت‌های فرسایشی فاصله گرفته و به سمت همکاری هدفمند برای حل مسائل واقعی برود. استان امروز بیش از "خودنمایی سیاسی"، نیاز به "کار جمعی" دارد. جوان خوزستانی، کشاورز، معلم، کارگر و کارمند، دیگر از وعده‌ها خسته‌اند و چشم‌انتظار عملکردند.
خردورزی یعنی شناخت اولویت‌ها، داشتن چشم‌انداز و پرهیز از تصمیمات هیجانی. بسیاری از مشکلات خوزستان، مانند مدیریت آب، بحران بیکاری، محیط زیست، آسیب‌های اجتماعی، نیازمند تصمیماتی عقلانی و غیرشعاری است. بدون خرد جمعی، بدون شنیدن صدای متخصصان، و بدون حضور نخبگان استان در فرایند تصمیم‌سازی، نمی‌توان انتظار داشت که مسیری روشن پیش‌روی مردم گشوده شود.
در جامعه‌ای که اقوام و تنوع فرهنگی سرمایه‌های بزرگ آن هستند، گفت‌وگو از نان شب واجب‌تر است. نه گفت‌وگوهای تشریفاتی، که گفت‌وگوهایی عمیق، بر محور مشکلات واقعی و در فضای احترام متقابل. رسانه‌های استان، نهادهای مردمی، دانشگاه‌ها و روشنفکران، باید این میدان را فعالانه‌تر به دست گیرند و از تکرار دوقطبی‌سازی‌های خسته‌کننده پرهیز کنند.

خوزستان را باید از نو دید
خوزستان، نه میدان رقابت جناح‌هاست، نه حیاط خلوت سیاسی. استانی است که با داشتن پتانسیل‌های عظیم انسانی و طبیعی، می‌تواند پیشتاز توسعه ایران باشد، اگر تصمیم‌گیران از سیاست‌ورزی صرف به سمت خردورزی و همدلی واقعی حرکت کنند.
این حقیقت ساده اما فراموش‌شده را باید یادآوری کرد:
خوزستان، بیش از سخن گفتن، نیاز به گوش شنوا دارد؛ بیش از نمایش، نیاز به عمل؛ و بیش از سیاست، نیاز به عقلانیت و عشق به این خاک دارد.