دیپلماسی التجایی جواب نمی دهد

شوشان ـ عبدالرحمن نیک سرشت :

عبارتی مثل ما زبان دنیا را می فهیم ، قول جان کری تضمین این قرارداد است و یا باور بیهوده به وعده های سرخرمنی که بعضی از محافل جامعه جهانی پرطمطراق نوید آن را می دهند که مثلا، ما فلان جنگ را آتش بس برقرار می کنیم و یا دیگر قول و قرارهای واهی، که مثلا، مکرون گفته است، دولت فلسطینی را بعنوان کشور مستقل برسمیت می پذیرم و یا همچنین ، ما طرفدار مذاکره هستیم و این دیگران بودند که روی میز مذاکره بمب ریختند .
خلاصه به طور کلی این گونه حرف هایی از این دست که بعضی از به اصطلاح کاربلدان دستگاه دیپلماتیک اسبق و فعلی ما می زنند همه ی این حرف ها به نظر می رسد پنهان نمودن چهره جنگلی روابط بین‌الملل و بیانگر این واقعیت است که دیگر مفاهیمی مثل قوانین بین الملل، اراده ی جامعه جهانی، قول سیاستمداران مکاری چون جان کری به جهت تضمین قرارداد ها و یا دلخوش نمودن به طرح های که ارائه می دهند مثل همین کارهایی که  ترامپ ادای آن را در می آورد و تبلیغ می نماید،چیزی که ترامپ گفته در مورد  راهبرد اعمال قدرت برای برقراری صلح در خاورمیانه عاری از جنگ، همه این حرف ها سرابی بیش نیستند و هیچ منزلتی هم در روند امور مربوط به مسایل دیپلماسی ندارند. بلکه آنچه امروز ما می بینیم، تنها شکلی از راهبردهای تعقیب و گریز در دیپلماسی است که  به جهت خام کردن و فریب طرف مقابل و همچنین ابزاری به جهت به دام انداختن دیگر کشورهایی که هنوز مثل ما خوشباورانه به نتایج دیپلماسی التجایی مبتنی بر منت کشی و التماس پناه می برند ، آری، آنچه امروز در عرصه های مختلف دیپلماتیک می بینیم. همانا، تبانی، تدلیس به قصد جنایت، حق کشی، گروگان گرفتن، گرو گیری و اخاذی مبتنی بر انجام خواسته های خودشان است و هر کشوری که پیش‌دستانه به این وادی ورود کند، بدرستی که منافع نامشروع بیشتری را کسب می نماید.