چرا شهرنشینان، بیشتر انتقاد می کنند؟

شوشان - جعفر دیناروند :
نهادهای مختلف ایجاد شده در جوامع مختلف، برای رفع نیازها و آسایش آدمی است.سازندگان آن ها، انسان ها هستند.درک از وضعیت و نیاز به تغییر و تحول، اساسی برای خواستاری است.تغییرات وسیعی که آدمی در محیط زندگی خود به وجود می آورد تابدانجا پیش می رود که تخریب نیز نامیده می شود.
بدیهی است که چنین وضعیتی با درون آدمی در ارتباط است و اوست که می داند کدامین شکل از تغییرها می توانند موفقیت آمیز باشند.
زندگی از شکلی به شکل دیگر درآمدن، همراه با مهاجرت و تغییر جغرافیایی، با تمام زیان ها و منافع آن، تنها خواسته ای به سمت پاسخگویی است.
زندگی اسان های اولیه، با آغازینی در درون جنگل ها، تا تغییر وسیعی در شهرنشینی و به تبع آن آسایش خواهی، نشان دهنده ی وسعتی از نیازهاست که محدوده ای بر آن متصور نیست.
شهرنشینی به یک معنا، نشان دهنده ی نوعی پیشرفت در زیست محیطی است.آدمی امکانات درون روستاها را ناچیز بر می شمرد و از آن به وسعت بیشتر می اندیشد.انقلاب صنعتی می کند و انواعی از ابزارها را در درون شهرهای بزرگ به کار می گیرد تا بدین سان بتواند خواسته ی خود را عملی سازد.ماهیت انسان های شهری نیز از درون، به سمت افزایش آگاهی ها و فزونی خواسته هاست.
شهر بدین شکل، مملو از افراد با سواد و منتظر می گردد که خواسته های فراوانی دارند.این بدان معناست که در شهر باید منتظر اقدام هایی برای اصلاح امور باشیم.
اگر در روستا یا شهرهای کوچک، انتظارها در حد موقعیت هاست و مردم راضی به انچه دارند هستند اما در شهرها، به خصوص کلان شهرها یا مراکز و پایتخت، وضعیت به شکل دیگری است.
وضعیت به طور مستمر مورد نظر قرار می گیرد و تمرکز علما و دانشمندان در شهرهای بزرگ، زمینه ی آگاهی های بیشتر را مهیا می کند.در چنین شکلی است که فعالیت نقد،خود را نشان می دهد و انواعی از جلسه های نقدی برای بررسی اوضاع تشکیل می گردند.
بر این اساس باید این نکته را بپذیریم که کوشش های نقدی به دلیل خواستاری توسعه در شهر، به مراتب بیشتر از سایر مکان هاست.شهرهایی که در آن، انواع رشته های علمی و دانشگاه ها موجودند و انواع تصمیم ها در آن گرفته می شوند.
در این وضعیت، باید میان انواعی از نقدها نیز تفاوت قائل شویم.این بدان معناست که موضوع های نقدی در شهر ها تابع شکل خاص آن است.
به طور مثال، در شهرهایی که بیشتر صنعتی هستند، نقدهای اقتصادی موجودیت بیشتری می یابند در حالی که در شهرهای تفریحی، شکل دیگری خودنمایی می نمایند.
با تحلیل دلایل نقد پذیری می توان آن را با انواعی از دلایل شهر نشینی متوازن ساخت.مردمانی که در آن سکنی می گزینند، برای نوع سکونت بلکه استفاده از امکانات، اقدام به عمل می کنند.وقتی این امر عمدی باشد پس، تفکر در پشت آن قرار دارد.در نقد نیز تاثیر فکر و عقل برای ایجاد تغییر امری بدیهی است و لذا می توان میان شهر نشینی و نقد نمودن، نوعی رابطه ی مستقیم یافت.
مردمان متفکر راضی به وضعیت موجود نیستند و همیشه وضعیت را به سمت مطلوب می طلبند.بررسی نقاط ضعف و معرفی کاستی ها برای رفع از جمله فعالیت هایی است که در نقد سازی ایجاد می شود.انتظارهای بالا و وجود انواعی از تحصیل کرده ها همراه با ابزارهای متنوع شهرها، راه را برای چهار شکل نقدسازی مهیا می سازد.
در نقد کردن،دانشگاه ها پیشقدم می شوند و انواع سازمان های دخیل و نیز نهادهای خدمتی، خود را در معرض انواعی از ارزیابی ها می یابند و این، همان تاثیر شهر نشینی بر گسترش نقد سازی است.
وقتی نقد کردن خواسته ی مردم می شود، نقد پذیری نیز انتظاری درست جلوه گر می گردد.انواعی از رفتارهای صبورانه در شنیدن نظرها و نیز پاسخ یابی های منطقی در درون شهرها، دور از دسترس نمی باشد.
گرچه انتظار این فعالیت در شهرها امری طبیعی است اما همیشه این چنین نیز نمی شود.نقدگریزی در میان انواعی از مخالفت ها، بیشترین سهم را به خود اختصاص می دهد.منظور از این فعالیت ها، عدم مخالفت علنی است زیرا طرف مقابل آن ها مردمانی هستند که از سواد و آگاهی های بیشتری برخوردارند.
بنابراین، نقدگریزی تنها راهی برای عقب انداختن هاست.در این میان، نقدستیزی نیز ممکن است غالب گردد اما بیشتر موضوع ها در این فعالیت، سیاسی است و کمتر جنبه ی اجتماعی دارند.
ما تاثیر شهرنشینی بر افزایش نقدنمایی را در چند مورد خاص می یابیم که مهم ترین آن ها،کاربرد ابزارهای آسایشی در آرامش سازی است.انواع وسایلی که مسافرت ها را آسان تر می نمایند.امکانات درمانی که کار درمان را سهل تر می کنند.تفریح های متنوع که خیالی راحت را به وجود می آورند.مراکز اطلاع رسانی که افزایش آگاهی ها را ایجاد می نمایند. سواد آموزی که انتظارها را بالا می برند.کسب مدارک دانشگاهی که تغییر فکری و تصوری را ایجاد می نمایند و در نهایت، امیدواری که سبک زندگی را متحول می نمایند می توانند در انواعی از نقد ها موثر باشند.در درون خود رفتن و راضی به وضعیت موجود بودن در شهرها چندان خودنمایی نمی کنند.
شهرنشین ها، با انتظارات، آن را بر می گزینند لذا برای اصلاح امور و تغییر مستمر، تلاش و کوشش می کنند.شاید یکی از مهم ترین روش های شهرنشینان برای ایجاد تغییر، همین نقدکردن ها باشد.باید برای توسعه ی شهرها و گسترش آزادی های مدنی برای دستیابی به آرزوها، از نقد کردن ها دفاع نمود.شهر نشینان بیشترین جنبه ی پیشرفت را در کوشش های نقدی می یابند.