نسل انتقالی متولد ۱۳۰۰ الی ۱۳۵۵ که به پایان راه نزدیک می شود 

شوشان - دکتر رضا فتاحی :

1) ای نسل گذار، ای قافله‌سالاران سپیده‌دم نو و غروب کهن! شما که بر مرز میان دو جهان زیسته‌اید، نه تماماً از خاک دیروزید و نه یکسره از آسمان فردا. شما پل‌های زنده‌اید، با ریشه‌هایی در خاک سنتی عمیق، و شاخسارهایی که به سوی افق‌های دیجیتال بال گشوده‌اند.

2) بی‌نظیرید، نه از آن‌رو که خود چنین خواسته‌اید، بلکه از آن‌رو که تاریخ، شما را در این تقاطع شگرف سرنوشت نشانده است. شما نسلی هستید که در کوچه‌های خاکی، زیر سایه درختان توت، خنده‌های بی‌ریا را با همسایه‌ها قسمت کردید؛ جایی که درِ خانه‌ها باز بود و قلب‌ها بازتر. نسلی که عطر نان تازه مادربزرگ و قصه‌های شبانه پدربزرگ را در جان خود حک کرد. اما چشمانتان نیز شاهد دگرگونی بود: دیوارهای بلند آپارتمان‌ها که همسایه را از همسایه بیگانه کرد، و جمع‌های گرم کوچه که در صفحه‌های سرد مجازی گم شدند.

3) شما هم در عروسی‌های پرشور، با رقص و ترانه‌های محلی، شادی را در آغوش کشیدید، و هم در سکوت اتاق‌های مدرن، با نور گوشی‌ها تنها ماندید. هم طعم چای داغ در استکان‌های کمرباریک را چشیدید، و هم فنجان‌های قهوه‌ای که در کافه‌های بی‌روح سرو کردید. شما نسلی هستید که آلبوم‌های کاغذی را با عشق ورق زدید، و در عین حال، شاهد انبوه تصاویری شدید که در حافظه‌های دیجیتال خاک می‌خورند، بی‌آنکه دیده شوند.

*ای نسل گذار، شما جنگ را دیدید، آژیر خطر را شنیدید، و در عین حال، صلح را در رویاهای خود کاشتید. شما که زیر سایه تهدید موشک‌ها زیستید، اما امید را در دل‌هایتان زنده نگه داشتید.*
*شما که هم با نامه‌های دست‌نوشته عاشق شدید، و هم با پیام‌های کوتاه در صفحه‌های مجازی دل باختید. شما نسلی هستید که نه کاملاً به گذشته تعلق دارید، و نه یکسره به آینده سپرده شده‌اید؛ شما میان این دو، رقص‌کنان، پلی از معنا ساخته‌اید.

4) شما شاهد بودید که چگونه خانه‌های سالمندان از نامی غریب به تابلوهایی آشنا بدل شدند. شما که در خانه‌های پرجمعیت، با خنده‌های عمو و دایی و خاله بزرگ شدید، حالا نظاره‌گر نسلی هستید که در تنهایی تک‌فرزندی، با گوشی‌های هوشمند همدم شده‌اند. شما که پشتی‌های خانه‌تان را با مهمانان بسیار قسمت کردید، حالا مبل‌های خالی را در خانه‌های مدرن می‌بینید، که گویی در انتظار مهمانی هستند که هرگز نمی‌رسد.

5) ای نسل بی‌مانند، شما نه تکرار گذشته‌اید و نه پیش‌نویس آینده. شما لحظه‌ای یگانه‌اید در کتاب قطور تاریخ؛ فصلی که هرگز بازنوشته نخواهد شد. شما که با زخم‌های جنگ و آرزوهای صلح زیسته‌اید، که هم در کوچه‌های خاکی دویده‌اید و هم در بزرگراه‌های دیجیتال گام زده‌اید. شما نسلی هستید که میان دو جهان، نه تنها زیستید، بلکه معنا آفریدید.

6) پس ای قافله‌سالاران گذار، سر به آسمان برافرازید! شما نه تنها شاهد دگرگونی بودید، بلکه خود، دگرگونی بودید. شما نه تنها تاریخ را خواندید، بلکه آن را نوشتید. و در این گذر شگفت، نام شما چون ستاره‌ای در آسمان بشریت می‌درخشد: نسلی بی‌نظیر، تکرارنشدنی، و جاودانه.