شرکت های متولی پول می گیرند اما آموزش نمی دهند

شوشان -  عبدالحمید گل‌ افشان :
در مدارس خوزستان کپسول‌های آتش‌نشانی مثل مجسمه‌های بی‌حرکتی هستند که هر شش ماه یک بار با برچسب‌های جدید زینت می‌شوند،اما هیچ‌کس نمی‌داند آیا واقعاً شارژ می‌شوند یا فقط پول‌های مدارس را می‌بلعند.

 *مدیران* می‌گویند ایمنی مهم است اما وقتی پای عمل می‌رسد همه چیز در هاله‌ای از ابهام فرو می‌رود.  
 *شارژ کپسول‌ها: نمایشی بی‌حاصل یا ضرورتی نادیده گرفته‌شده؟*  
مدیران مدارس خوزستان از روند شارژ کپسول‌ها ناراضی هستند، آنها می‌گویند متصدیان شرکت‌های شارژ بدون هیچ آموزشی فقط می‌آیند کپسول‌ها را می‌برند و یک هفته بعد با برچسبی که اعتبار شش ماهه دارد بازمی‌گردند.
اما هیچ تضمینی وجود ندارد که این کپسول‌ها واقعاً شارژ شده باشند.
 *علی احمدی* یکی از مدیران به خبرنگارما می‌گوید: "سالی دومرتبه وجه زیادی بابت شارژکپسول آتش‌نشانی پرداخت می کنیم اما وقتی از متصدی می‌پرسم آیا این کپسول کار می‌کند؟ فقط می‌خندد و می‌گوید نگران نباشید برچسبش جدید است" .  
 *بی‌اعتمادی به شرکت‌های شارژ: پول‌های کلان بدون پاسخگویی* 
برخی مدیران معتقدنداین شرکت  ها فقط به فکر منافع مالی خود هستند و هیچ نظارتی بر کار آنها وجود ندارد.
 *علی پیرنیا* کارشناس مسئولی از دزفول می گوید : 
"سالانه میلیون‌ها تومان مدارس بابت شارژ کپسول‌ها پرداخت می‌کنند اما هیچ آموزش یا گزارشی به ما داده نمی‌شود که بدانیم آیا این پول‌ها واقعاً صرف ایمنی دانش‌آموزان می‌شود یا نه".  

 *کمبود آموزش:مدیران ،معاونین، معلمان و سرایداران در تاریکی* 
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات نبود آموزش استفاده از کپسول‌هاست، مدیران، معاونان و حتی سرایداران نمی‌دانند چگونه در لحظه بحران از این ابزار استفاده کنند.
 *محمدسواری سرایدار* یکی ازمدارس کیانپارس اهواز به خبرنگارما گفت :غروب یکی ازروزهای تابستان براثرنوسانات برق کنتورهای برق آتش گرفتند درمدرسه کپسول آتش‌نشانی موجودبود ولی به دلیل اینکه طریقه استفاده از کپسول هارابلدنبودم مجبورشدم برای جلوگیری ازآتش سوزی به آتش‌نشانی تماس بگیرم.

 *علی کعب عمیر* مدیر مدرسه‌ای در اهواز اعتراف می‌کند:
"تا به حال هیچ دوره‌ای برای آموزش استفاده از کپسول‌های آتش‌نشانی برگزار نشده است ما فقط می‌دانیم باید وجهی پرداخت کنیم و برچسب بگیریم" .  

 *مدارس روستایی وعشایری وحاشیه شهر قربانیان اصلی بی‌توجهی*  
در مناطق محروم خوزستان مثل  روستاهای عشایرنشین مدارس کانکسی با کمترین امکانات ایمنی مواجه هستند.
گاها در حوادثی  تلخ دربرخی مدارس روستایی و عشایری و حاشیه شهراتفاقاتی رخ می دهدکه منجربه سوختگی شدیددانش آموزان و معلمین می شود.
در حالی که ممکن است این مدارس کپسول آتش‌نشانی نداشته باشندیا حتی کپسول هاازلحاظ شارژ بررسی نشده باشند .  
 *راهکارها و پیشنهادها:* 
 *نظارت مستقل* : 
تشکیل کمیته‌ای متشکل از نمایندگان آموزش‌وپرورش وآتش‌نشانی برای بازرسی واقعی کپسول‌ها.
 *آموزش اجباری* : 
برگزاری دوره‌های عملی استفاده از کپسول‌ها برای مدیران ومعاونین آموزشی وسرایداران وخدمتگزاران مدارس.
 *شفاف‌سازی مالی:* 
الزام شرکت‌های شارژ به ارائه گزارش  دقیق از فرآیند شارژ و تست عملکرد کپسول‌ها.  
 *به اعتقاد نگارنده* کپسول‌های آتش‌نشانی درمدارس خوزستان به نمادی از بی‌مسئولیتی تبدیل شده‌اند،وتصویری گویا ازیک سیستم ناکارآمد است؛سیستمی که درآن پول های کلان بدون نظارت هزینه می شود.
 *مدیران شرکت های شارژ کپسول آتش‌نشانی* بدون پاسخگویی عمل می کنندومدیران مدارس مجبورند وجهی بابت شارژ پرداخت کنند.اما مهم ترازهمه جان دانش آموزان است که هرروزدر معرض خطرقراردارد.
آیا واقعاباید یک فاجعه ای رخ بدهد تا مسئولی به فکر بیفتد؟
آیاباید صبرکنیم تا آتشی زبانه بکشد وآنگاه ببینیم که آن کپسول های پرزرق وبرق فقط ظاهری فریبنده داشته اند؟
 *وقت آن رسیده که:* 
 *وزارت آموزش‌وپرورش* به جای شعارزدگی نظارت واقعی راآغازکند.
 *شرکت های متولی شارژ* زیر ذره‌بین قرارگیرندوبرای هر وجه دریافتی پاسخگو باشند.
 *مدیران مدارس* نه به عنوان  مجریان منفعل،بلکه به عنوان ناظران دلسوز،حق داشته باشند ازفرآیندشارژوسلامت کپسول ها مطمئن شوند.
 *اگرامروز به فکر نباشیم،* فردا ممکن است دیرباشد.آتش سوزی منتظر نمی ماند تامااز خواب غفلت بیدار شویم.