موالی زاده، (آ) کلاه دار است یا (ا) بی کلاه !؟

شوشان - عبدالرحمن نیک‌ سرشت :

کیست که نداند، در این روزهای سخت و نفس‌گیر بار طاقت فرسای بحران های زیست محیطی بر دوش استاندار خوزستان سنگینی می کند !؟. 
آری، همه می‌دانند، که موالی زاده با تلاش شبانه‌ روزی، خلقی خوش، چهره‌ای بشاش و حضوری مستمر، پیوسته می کوشد تا مرهمی الیتام بخش و گوش شنوایی برای زخم ها و دردهای مردم شریف خوزستان باشد.
اما همه ی این تلاش‌ها، زمانی به ثمر می‌نشینند که موالی زاده با اتوریته مدیریتی همراه شود؛ همان تمرکز و اقتداری که شرط لازم و کافی موفقیت در مدیریت اجرایی استان است.
البته، نباید فراموش کرد و یا دست کم گرفت که دست و پنجه نرم کردن با این حجم از تنوع، تنش، تضاد و تعارض منافعی که در جماعت ذینفعان و ذی مدخلان قدرت سراغ داریم ابتکاری بکر و اراده ای قوی می طلبد.
آری، خوزستان، استاندارِی مقتدر می‌خواهد؛ مدیری مدبر، با ذهنیتی هرمنوتیکال که نه تنها مرد میدان عمل باشد، بلکه در عرصه سیاست نیز بتواند پای منافع استان بایستد و زیر بار مسئولیت و حل و فصل اختلافات ریز و درشت شانه خالی نکند و اگر هم کم آورد به جای مشورت و همفکری با پاک کردن صورت مساله، ترک فعلی را مرتکب نگردد.
بدون تردید موالی زاده بعنوان استاندار خوزستان باید بداند و آگاه باشد که خوزستان سرزمین تصمیم‌های بزرگ است و اگر نتواند با وزرا از موضع قدرت به جهت تغییر مدیران ناکارآمد سخن بگوید و چانه بزند، آن گاه فرصت‌ها را یکی‌ یکی از دست خواهد داد و ضعفش آشکار می گردد، حتی اگر مشکل کارش، به موجب عدم همراهی وزیران کابینه به نتیجه نرسد، سزاوار نیست که نومید شود، پس هرچه زودتر باید نزد رئیس‌جمهور برود و صادقانه بگویید: «با این حجم از مقاومت وزرا در تغییر مدیران ناکارآمد، نمی‌تواند تحولی در خوزستان رقم بزند.» باید صراحتاً، به پزشکیان هشدار دهد که بدون یک تیم منسجم، هماهنگ و همراه، هیچ استانداری نمی‌تواند در خوزستان معجزه کند. اگر موالی زاده این درخواست ها را نداشته باشد آنوقت کلاهش پس معرکه می افتد و جایگاه وی در حد یک مأمور اجرایی و یا ماشین امضاء تقلیل می یابد، که در این صورت فقط می تواند مثل یک تماشاگر بازی در جایگاه  هواداران دولت حضور داشته باشد.