روز خبرنگار، روز سکوت پس از فریاد؟

شوشان - یونس آبادی :

۱۷ مرداد، روز خبرنگار، فرصتی است برای تقدیر از تلاش بی‌وقفه کسانی که بی‌صدا فریاد می‌زنند؛ اما آیا این تقدیر در عمل، چیزی بیشتر از یک لوح و چند عکس یادگاری است؟

خبرنگاران، چشم بیدار جامعه‌اند؛ آن‌ها روایت‌گر دردهای مردم، افشاگر کاستی‌ها و مطالبه‌گران شفافیت‌اند. اما در بسیاری از مواقع، همین مطالبه‌گری نه‌تنها با درک و حمایت مسئولان همراه نمی‌شود، بلکه با شکایت، تهدید، یا نادیده‌انگاری پاسخ داده می‌شود.

مسئولانی که نقد را برنمی‌تابند، رسانه را نه یار مردم، بلکه دشمن خود می‌پندارند و در مواردی به جای پاسخ‌گویی، خبرنگار را به حاشیه می‌رانند. نتیجه‌اش می‌شود روزی که خبرنگار فقط در تقویم دیده می‌شود، نه در سیاست‌گذاری، نه در حمایت، نه در امنیت شغلی.

ای کاش "روز خبرنگار"، فقط به تقدیر بسنده نمی‌کرد. ای کاش نقطه‌ی آغازی بود برای بازنگری در نگاه به رسانه؛ نگاهی همراه با احترام، نه هراس. چون جامعه‌ای که خبرنگار مطالبه‌گر در آن امنیت نداشته باشد، دیر یا زود چشم خود را بر حقیقت خواهد بست.