به فرماندهی حسین (ع) ؛ در میانه عشق و قلب، عقل و ایمان

شوشان - عیسی نیسی / روزنامه نگار و تحلیلگر رسانه ای :

در میانه عشق و قلب، در میانه عقل و ایمان، فرماندهی حسین(ع) می‌درخشد. این درخشش نه فقط از خنجرهای کربلا بازتاب گرفته، بلکه از انتخاب‌های امروز ما نیز نور می‌گیرد. وقتی ملتی هر سال مسیر نجف تا کربلا را با پای خود می‌سنجد، در واقع دارد استراتژی ملی خود را بازخوانی می‌کند. 

حسین(ع) فرماندهی است که سلاح اصلی‌اش توازن میان دل و خرد است. او در همان لحظه‌ای که حقیقت را با خون امضا کرد، نشان داد که عشق بدون عقل به بی‌پروایی کور می‌رسد، و عقل بدون عشق به مصلحت‌گرایی بی‌جان. 

حضور که محاسبه دشمن را تغییر می‌دهد 
برای ناظر بی‌تجربه، اربعین فقط یک آیین است؛ برای بازیگر سیاست، این یک بازدارندگی است. میلیون‌ها نفر که بی‌نیاز از دستور رسمی در جاده‌اند، پیامی شفاف به هر طراح بحران می‌دهند: این ملت، حتی پیش از آغاز جنگ، هزینه شروع آن را برایت سنگین می‌کند. 

عقل و قلب؛ دو سرباز یک فرمانده 
در زندگی عادی، عقل به مسیر کوتاه‌تر فکر می‌کند و قلب به مقصد بلندتر. در فرماندهی حسین(ع)، هر دو یک نقشه دارند: شناخت موقعیت و ایستادن پای آن، حتی اگر قیمتش جان باشد. این هماهنگی است که از حرّ یک فرمانده نادم ساخت و او را به قهرمان صحنه پایانی بدل کرد. 

فنا فی‌الحسین؛ مرگِ من، جاودانگیِ ما 
یاران حسین(ع) در کربلا تصمیم گرفتند نباشند تا حقیقت بماند. این همان فنا فی‌الحسین است؛ خروج کامل از «خود» و پیوستن به چیزی که نه محاصره تشنه‌لبی آن را می‌کُشد و نه فراموشی تاریخ. در این مدل فرماندهی، محاسبه عقلانی و جذبه عشق به نتیجه واحد می‌رسند: ایستادن. 

مدرسه‌ای در حرکت 
پیاده‌روی اربعین هر سال درسی زنده است: مدیریت بحران غیرمتمرکز، سازماندهی داوطلبانه، و آموزش اخلاق میدانی. این همان ذخیره نرم‌افزاری ملت است که در روز فشار فعال می‌شود. 

فردیت محو، جمعیت واحد 
تهران تا کربلا آزمایشگاهی است که در آن ملیت، زبان و طبقه اجتماعی رنگ می‌بازد و یک پرچم مشترک، فرماندهی را برعهده می‌گیرد. این وحدت، فقط حس نیست؛ امنیت پایدار است. 

تسخیر میدان ادراک 
قدرت امروز، تسلط بر برداشت‌هاست. تصویر میلیون‌ها نفر که مرز را برای عشق و ایمان طی می‌کنند، همان‌قدر کارکرد بازدارنده دارد که یک سپر دفاعی پیچیده. 

پرسش، سه پاسخ 
۱. آیا اربعین فقط یک آیین مذهبی است؟
خیر. هر اجتماع عظیم و هدفمند، یک مولفه قدرت ملی است. 

۲. پیوندش با امنیت ملی چیست؟
انسجام تولیدشده، محاسبه هزینه هر اقدام علیه ملت را تغییر می‌دهد. 

۳. چرا آینده‌اش راهبردی است؟
چون شبکه اعتماد و همکاری‌ای می‌سازد که در بزنگاه، از سطح خیابان تا سطح تصمیم‌گیری فعال می‌شود. 

بازخوانی مفهوم فرماندهی حسین(ع) برای امروز 
فرماندهی حسین(ع) نه در نقشه عملیات که در مدیریت هم‌زمان عقل و قلب معنا دارد. او نشان داد که می‌توان شجاع بود و در عین حال حکیم؛ می‌توان عاشق بود و در عین حال استراتژیست. برای جامعه امروز، این مدل یعنی: 
- تصمیم‌گیری با فیلتر حیثیت ملی 
- روایت‌سازی انسانی و امیدآفرین 
- مقاومت شناختی پیش از بحران سخت 
هر خبرنگار، فعال اجتماعی یا مدیر اگر این سه را در کار خود جاری کند، در جبهه حسین(ع) ایستاده است اگر در میدان کربلا نباشد. 

شعار نهایی : ما ملت امام حسینیم؛ جایی که عقل و قلب، دو سرباز یک فرمانده‌اند. 

نکته نهایی : اربعین فقط خاطره نیست؛ سرمایه‌ای جاری است که هر سال در میدان روایت و بازدارندگی نرم، ایران را یک گام جلوتر می‌برد.