مخالفان و موافقان با یک دست سینه زنی و با دست دیگر بشکن

شوشان ـ عبدالرحمن نیک سرشت :

لغو کنسرت همایون شجریان در میدان آزادی، به هیچ‌وجه نمی تواند، امر اتفاقی باشد بلکه،  نتیجه ی تصمیم اجماعی ناشی از بلاتکلیفی مدیریت کشور در وضعیت نه جنگ و نه صلح است.
آری، همان جنگ ترکیبی که طراح آن سیا، موساد و دیگر عوامل پیدا و نهان سرویس های اطلاعاتی کشورهایی هستند که از براندازی نظام جمهوری اسلامی و تجزیه ی ایران منافع می برند. بنابراین هر طوری که به قضیه می نگریم فرقی نمی کند، که چه کسی یا کسانی مقصر باشند، زیرا، دست اندرکاران استدلال های خود را بر اساس استراتژی دشمنان مذکور بعد از پایان جنگ 12 روزه دارند همان دشمنانی که به این اعتقاد رسیدند علت این که مردم ناراضی دست به شورش نزدند و متعاقب آن، پدیداری موج وطن پرستی جدید ایرانیان در مقابل بیگانگان را در برداشت، امروز برگ برنده ای در دست نظام جمهوری اسلامی شده است که باید تا دیر نشده است این کارت برنده را از دست تهران بیرون بیاورند .زیرا، روضه خوانان، سرود ملی ،میهنی ایران ایران را با مرثیه های جانگداز توأمان می خوانند، یعنی، ژانر هنری جدیدی که حزن و اندوه آمیخته با شادی را اجرا می نماید.! البته، نا گفته نماند این ژانر جدید هنری موافقان و مخالفان سیاسی خاص خود را دارد.
به هرحال در قضیه ی لغو کنسرت همایون شجریان در میدان آزادی مشخص شده که تعلل عمدی معاونت هنری وزارت ارشاد در اعلام مجوز رسمی و عدم موافقت شهرداری تهران یک کار محتاطانه و هماهنگ تیمی از طرف کابینه دولت بوده است چون شهردار تهران عضو  کابینه دولت است و نمی تواند سر از خود، پیشنهاد تغییر محل کنسرت را بدهد و دلیلش این است که به جای شهرداری تهران، وزارت ارشاد از مردم عذر خواهی نمود ، چون نمی خواستند، هنر وسیله ای شود به جهت دوقطبی سازی های سیاسی و از این رهگذر دشمنان ایران آن را بهانه حمله نظامی دیگری به کشور نمایند.