ضرورت تاسیس اداره کل دخانیات در خوزستان

شوشان - هوشنگ نوبخت :

از قدیم با دود و سیگار، میانه خوبی نداشتم. هر جا مجلسی یا نشستی بود که عده ای از لب سیگارشان کام می گرفتند و به قول خودشان، حال می کردند، من بدحال می شدم و چاره ای نداشتم جز این که آن جا را ترک کنم. 

اینک تنها به همین دلیل، ناچارم که خوزستان و اهواز را ترک کنم چون هر روز خدا، ریه هایم پر از دود هور و نیشکر و خاک ایران و غبار عراق می شود و نفس ام بند می آید.

این که خوزستان به معدن بی تدبیری ها مشهور شده، واژه غریبی نیست و مردم با وجود مشکلاتی اساسی همچون فاضلاب، بی برقی، دود، بی عدالتی، قوم سالاری، نبود جاده ایمن، بیکاری و بسیاری معضلات دیگر، پذیرفته اند که این جغرافیا را قراری برای زیست خوب نیست و البته هر کس به دلیلی تا حدودی غیر منطقی خود را قانع کرده که در این شرایط زندگی کند.

دوستی به مزاح و البته تا حدودی جدی می گفت که اهواز تنها به یک بهانه قابلیت زندگی دارد و آن هم این است که مثل خیلی ها، حقوق حداقل صد میلیون تومانی داشته باشی و خودت را گول بزنی که با این حقوق و مزایا، می ارزد که کمی سختی بکشیم و خطاب به من می گفت که درک نمی کنم ، کسی مثل شما چگونه با حقوق 22 میلیون تومانی، حاضر است که سلامت خودت و خانواده اش را فدای بی تدبیری عده ای بکند که هم درآمد نجومی دارند و هم خانواده هایشان عموما در اهواز نیستند و یا باغ ویلاهای لاکچری متعددی در نقاط خوش آب و هوای کشور دارند.

بر سر دو راهی مانده ام که در این شرایط سخت معیشتی، دل به دریا بزنم و خودم را از این همه چالش فرهنگی، اداری، اجتماعی و زیست محیطی دور کنم یا بنا به دلایلی عاطفی و ریالی، علیرغم میل باطنی ام، دودی شوم و خودم را با شرایط خوزستان وفق دهم.

گاهی باید به قول یکی از بچه محل های قدیمی ام که همیشه خودش را توجیه می کرد، باید لب بر لب سیگار گذاشت و غصه ها را فراموش کرد. منتها ضرر این سیگار متافیزیکی و این دود سمی و البته رایگان این است که عوارض جانبی دو چندانی نسبت به دیگر دودها دارد و ترک آن هم سخت است.

امیدوارم با وجود این شرایط سخت و غیر قابل پیگیری، معاونت حقوق بشری حوزه دخانیات محیط زیست استان راه اندازی شود تا به شرایط امثال من تا زمان خروج از این جغرافیای مظلوم ولی دوست داشتنی رسیدگی کند.