خوزستان تشنه مدیران بومی است، نه پروازی

شوشان - محمد حردانی : استان خوزستان، با وجود منابع غنی نفت، گاز، آب، خاک حاصلخیز و مردمانی پرتلاش، هنوز با مشکلاتی اساسی در زمینه‌های زیرساختی، مدیریتی و توسعه‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کند. این تضاد میان ظرفیت‌های عظیم طبیعی و وضعیت نامطلوب معیشت و رفاه مردم، بارها مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است. اما یکی از ریشه‌های مهم و مغفول مانده این وضعیت، نبود مدیران بومی توانمند و حضور مداوم مدیران پروازی در رأس امور است.

*✏️مدیر پروازی یعنی مدیریت ناپایدار*

مدیران پروازی به کسانی گفته می‌شود که از دیگر استان‌ها برای تصدی پست‌های مدیریتی به خوزستان می‌آیند، اما نه در این استان سکونت دائمی دارند و نه ارتباط عمیق و واقعی با مردم و بافت اجتماعی و فرهنگی منطقه برقرار می‌کنند. این افراد معمولاً پس از پایان ساعات کاری، به محل سکونت اصلی خود بازمی‌گردند و از زیست بوم و مشکلات روزمره مردم فاصله دارند.

در نتیجه، تصمیم‌گیری‌های آنان عمدتاً از منظر "مدیریت از راه دور" و بر مبنای گزارش‌های کاغذی است، نه شناخت میدانی، تعامل با مردم و درک ملموس از رنج‌های آنان. این نوع مدیریت، نه تنها پاسخگوی نیازهای مردم نیست، بلکه باعث سلب اعتماد عمومی نیز می‌شود.

*✏️ چرا مدیر بومی؟*

مدیر بومی، برخاسته از همان منطقه است، با زبان، فرهنگ، تاریخ و دغدغه‌های مردم آشنایی عمیق دارد و مهم‌تر از همه، آینده خود را با سرنوشت استان گره زده است. او در کنار مردم زندگی می‌کند، نفس می‌کشد و طعم گرمای طاقت‌فرسای تابستان، گرد و غبار و بحران‌های آبی را همان‌طور که مردم حس می‌کنند، درک می‌کند.

*وجود مدیران بومی می‌تواند به مزایای زیر بینجامد:*

*1_افزایش مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی*

*2_بهبود رابطه مردم و حاکمیت*

*3_کاهش مهاجرت نخبگان*

*4_افزایش اثربخشی برنامه‌های توسعه‌ای*

*5_احیای اعتماد عمومی به نهادهای دولتی*

*چالش‌ها و موانع پیش روی مدیران بومی*

البته باید واقع‌بین بود. همه مدیران بومی الزاماً شایسته نیستند. بومی بودن باید با توانمندی، پاکدستی، شایستگی و برنامه‌محوری همراه شود. همچنین گاهی مقاومت‌هایی از سوی ساختارهای متمرکز یا لابی‌های غیرمحلی برای جلوگیری از ارتقای نیروهای بومی وجود دارد.

اما راه‌حل این نیست که گزینه‌های بومی را نادیده بگیریم، بلکه باید در مسیر توانمندسازی نخبگان بومی، کشف استعدادهای مدیریتی درون استان و ایجاد فرصت برابر برای مشارکت آنان گام برداریم.

خوزستان شایسته مدیریت از دل مردم است

استان خوزستان، با پیشینه‌ای پر افتخار در مقاومت، تولید و ایثار، شایسته آن است که توسط کسانی اداره شود که درد و دغدغه مردم را بشناسند، به سرنوشت استان متعهد باشند و در کنار مردم بمانند، نه صرفاً برای مدت کوتاهی بیایند، دستور دهند و بازگردند.

خوزستان تشنه آب است، اما بیش از آن تشنه عدالت مدیریتی و حضور مدیرانی است که اهل زمین باشند، نه مهمان پروازهای هفتگی.

*26 مردادماه 1404*