خوزستان؛ میان مه حاشیه و ضرورت همدلی

شوشان ـ منوچهر برون :

کار کردن در خوزستان همیشه آسان نبوده است. استانی که از جنگ تحمیلی به یادگار مطالبات ریز و درشتی دارد، انبوهی از مشکلات زیرساختی، اجتماعی و اقتصادی را با خود حمل می‌کند؛ گویی هر مدیر اجرایی که پا در این خاک می‌گذارد، باید نخست از دیواری بلند از انتظارات و حاشیه‌ها عبور کند تا به کار اصلی برسد.

این روزها فضای مجازی، شبکه‌های خبری و حتی کانال‌های محلی پر است از بحث‌های داغ درباره اختلاف‌های شورا، انحلال آن، دودستگی میان اعضا و تغییر شهردار. این هیاهوی مه‌آلود، پرسشی اساسی پیش روی مدیران می‌گذارد: آیا باید به حاشیه چسبید یا بی‌اعتنا به حاشیه‌ها کار کرد؟

پاسخ روشن است؛ حاشیه‌ها همیشه خواهند بود. در هر جغرافیا و در هر دوره‌ای، مخالف و موافق وجود دارد. اما اگر مدیری بخواهد تنها به این صداها پاسخ دهد و روزش را با رفع شایعه و واکنش به جنجال بگذراند، نه زمان می‌ماند و نه انرژی برای کار اصلی. حاشیه‌ها به اندازه‌ای قدرت دارند که اگر مدیران خود را در آنها غرق کنند، استان فلج می‌شود و هیچ پروژه‌ای به سرانجام نمی‌رسد.

خوزستان امروز بیش از هر زمان دیگری به همدلی و مشارکت جمعی نیاز دارد؛ نه فقط در سطح مدیران، که میان مردم، شوراها، رسانه‌ها و نخبگان. در فضایی که هر اقدام با موجی از نقد و حاشیه روبه‌رو می‌شود، بهترین راهکار، شفافیت، گفت‌وگو و تداوم در عمل است. مدیرانی که با برنامه روشن، ارتباط مداوم با جامعه و صداقت در اطلاع‌رسانی جلو بیایند، دیر یا زود موج‌های مخالفت را آرام می‌کنند.

از سوی دیگر، رسانه‌ها و شهروندان نیز باید بدانند که مطالبه‌گری بدون تخریب، و نقد بدون غوغاسالاری، مسیر را برای مدیران جسور هموارتر می‌کند. هیچ مدیری بدون همراهی افکار عمومی نمی‌تواند تغییر بسازد. در یک فضای همدلانه، حتی سخت‌ترین مشکلات هم قابل حل است؛ اما در محیطی پر از بی‌اعتمادی و هیاهو، بهترین برنامه‌ها هم به جایی نمی‌رسد.

خوزستان سرزمین ظرفیت‌های عظیم و در عین حال زخم‌های تاریخی است. اگر قرار است این استان به جایگاه واقعی خود برسد، همه باید سهمی در سکوت‌کردن طبل حاشیه داشته باشند؛ از مدیر تا رسانه و از شورا تا شهروند. تنها در چنین هوای روشنی است که مدیران می‌توانند دست به کارهای بزرگ بزنند و امید را به این سرزمین بازگردانند.