حکایت تکراری اساسنامه صندوق ذخیره فرهنگیان

شوشان ـ محمدسعید بهوندی، بازنشسته فرهنگی : 

نیمه‌ی دوم سال ۱۴۰۴ نیز شروع شده،  درحالیکه دولت، مجلس و فعالانی که سالهاست دنبال حل مسئله‌ی صندوق‌ذخیره فرهنگیان هستند، نه تنها سالهای گذشته و امسال، بلکه خواهیم دید حداقل تا سه سال دیگر و پایان دولت چهاردهم و مجلس دوازدهم، باز هم دور هم جمع شوند تا بگویند: برای این صندوق ذخیره چه کنیم، آنگاه همه صحبت و دلسوزی کنند و احیاناً بعضی که دل نازکترند، قطره‌ی اشکی هم روی گونه‌شان چکیده و پایان به این جمع‌بندی می‌رسند که؛ ای وای، مشکل اصلی صندوق نداشتن اساسنامه است و طبق قانون باید آموزش و پرورش آنرا تهیه کند، بعد همه با هم تایید می‌کنند؛ درست است، صلواتش را بفرستید. آری، حکایت غمباری که چندین سال است به همین منوال تکرار و تکرار می‌شود!.
و اما چرا هر سال همین حکایت است؟، پاسخش اظهر من الشمس است؛"چون صدها نفر، خودشان و دوستانشان اعضای هیئت مدیره‌ی دهها هلدینگ و شرکت وابسته به صندوق ذخیره فرهنگیان هستند، با گردش مالی هزاران میلیاردی و با چنین وضعی، کدام‌شان حاضر می‌شود از خان نعمت بی‌بدیل حقوق‌ها، مزایا و مشوق‌های متنوع و فراتر از نجوم به راحتی دست بردارند؟!
     *و ما ذینفعان فقط در این یکی مانده‌ایم که؛* سازمان بازرسی با این هیبت و یال و کوپال در این ماجرا کارش چیست و چگونه باور کنیم که با این قدرت قانونی قادر به حل این مشکل نیست؟ امسال گفتند؛ اساسنامه، سال دیگر هم با حضور سازمان بازرسی خواهند گفت؛ اساسنامه، سالهای بعد هم باز سازمان بازرسی هست و...!