آن چه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد

شوشان ـ صادق رضایی :

هفتم آبان ماه، فرصتی است برای درنگی دوباره بر اندیشه‌ها و آرمان‌های انسانی یکی از درخشان‌ترین چهره‌های تاریخ جهان : *کوروش بزرگ*
 
شوربختانه این روزها در  محتوای رسانه های کشور، کمتر نشانی از این رویداد بزرگ و از افکار متعالی و جهانشمول بنیان‌گذار نخستین امپراتوری منظم و قانون‌مدار تاریخ دیده می‌شود.

جای خالی همایش‌ها، نشست‌های علمی و رویدادهای فرهنگی در این روز، آه حسرت را بر دل دوستداران فرهنگ و هویت ایرانی نشانده است. 

گویا ما ایرانیان بنا به عادتی دیرینه، از داشته‌های خویش غافلیم. 
میراث‌ فرهنگی و معنوی خود را آن‌چنان که بایسته است پاس نمی‌داریم و در صدد احیای ژرفای آن نیستیم. این در حالی است که دیگران این سرمایه معنوی  را دستمایه کسب اعتبار خود قرار می دهند،به آن افتخار می کنند ،و از طریق آن فخر می فروشند. 

بی‌آن‌که گرفتار تعصب یا جانبداری شویم، می‌توانیم گفتمان مندرج در منشور کوروش را بازخوانی و در معرض دید جهانیان قرار دهیم تا چهره‌ای روشن تر  از تمدن ایرانی، مبتنی بر کرامت انسانی و عدالت اجتماعی، ترسیم شود.

منشور کوروش، که از سوی بسیاری از پژوهشگران بین‌المللی، نظریه پردازان علم حقوق و محققان از جمله پروفسور پل ریچاردزو مری بویس به‌عنوان نخستین اعلامیه حقوق بشر جهان یاد شده، بر اصولی چون آزادی اندیشه و مذهب، لغو برده‌داری، احترام به اقوام و ملت‌ها، و تأمین عدالت اجتماعی استوار است.
در سطور این سند کهن، نگرشی انسانی و اخلاقی موج می‌زند که هنوز پس از گذشت بیش از دو هزار سال، الهام‌بخش جوامع مدرن است.

پس از وقایع اخیر بویژه جنگ 12 روزه که ضرورت بازشناسی و تقویت هویت ملی به تجربه و عمل ثابت شده، شایسته است جایگاه و منزلت کوروش کبیر، این سرمایه عظیم فرهنگی ایران‌زمین، آنگونه که باید پاس داشته شود.
تشکیل سازمانی ملی برای پاسداشت ثبت جهانی و رایزنی در نهادهای بین المللی و ترویج اندیشه‌های کوروش بزرگ ، با مشارکت دولت و مردم، می‌تواند گامی مؤثر در اعتلای فرهنگی و بازآفرینی روح همبستگی ایرانی باشد.