نمایندگانی که نظارت را با بازدید اشتباه گرفته‌اند؛ خوزستان قربانی نمایش وعده‌ها

شوشان ـ نهاد اسماعیلی منش :

در حالی‌که مردم خوزستان از نمایندگان خود انتظار دارند صدای آنان در مجلس باشند و برای مشکلات ساختاری استان طرح و پیگیری ارائه دهند، فعالیت اغلب نمایندگان در حد بازدیدهای میدانی باقی مانده است. آنان *نظارت* را با *حضور در صحنه* یکی گرفته‌اند؛ در حالی‌که نظارت واقعی یعنی مطالبه، قانون‌گذاری، تذکر، و الزام دستگاه‌ها به عمل. نمی‌توان گفت این بازدیدها بی‌ثمرند، اما واقعیت آن است که خروجی‌شان آن‌گونه که انتظار می‌رود، دردی از مردم دوا نکرده است.

جاده‌های خوزستان همچنان مرگ می‌کارند. مسیرهای اهواز‌ـ‌شادگان، دزفول‌ـ‌سردشت، و رامهرمز‌ـ‌بهبهان به قتلگاه‌های تکراری بدل شده‌اند. هر حادثه، نشانه‌ای از بی‌برنامگی و نبود پیگیری جدی است. در حالی که نمایندگان می‌توانستند با پیگیری *تخصیص بودجه ملی برای اصلاح این جاده‌ها*، خوزستان را از فهرست سیاه تلفات جاده‌ای خارج کنند، بازدیدها محدود به عکس یادگاری و چند جمله همدردی شد.

در حوزه اشتغال، بحران به مرحله‌ای رسیده که دیگر نمی‌توان آن را صرفاً «مسئله اقتصادی» دانست؛ این بحران، زخم اجتماعی خوزستان است. با وجود شرکت‌های عظیم نفتی و صنعتی، سهم جوانان بومی از فرصت‌های شغلی ناچیز است. اگر نمایندگان درک درستی از مسئولیت قانون‌گذاری خود داشتند، می‌توانستند با تصویب طرح الزام به استخدام نیروهای بومی، مسیر استخدام‌های تبعیض‌آمیز را ببندند. اما در عمل، حتی پیگیری شفافی در این باره دیده نمی‌شود.

در حوزه زنان نیز وضع بهتر نیست. زنان خوزستانی، با وجود نقش پررنگ در دانشگاه‌ها، آموزش و بهداشت، هنوز جایی در میزهای تصمیم‌گیری ندارند. حضورشان تنها در ایام انتخابات به‌عنوان نیروی تبلیغاتی جدی گرفته می‌شود، نه در عرصه تصمیم‌سازی. سکوت نمایندگان در برابر این بی‌عدالتی، نشان می‌دهد آنان درک دقیقی از ظرفیت انسانی استان ندارند.

وام‌های اشتغال‌زایی، تسهیلات مسکن و وام‌های ازدواج و فرزنداوری نیز به دست همه مردم نمی‌رسد. گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد که بخش زیادی از این تسهیلات به افراد خاص و سفارش‌شده اختصاص می‌یابد. اگر نمایندگان واقعاً دغدغه نظارت داشتند، باید شفافیت در پرداخت این وام‌ها را مطالبه می‌کردند، نه اینکه از کنار این تبعیض‌ها بی‌صدا عبور کنند.

نمی‌توان منکر اهمیت حضور میدانی شد؛ اما زمانی که حضور بدون پیگیری باشد، تنها به نمایش تبدیل می‌شود. مردم خوزستان از نمایندگان خود انتظار دارند گزارش عملکرد ببینند، نه تکرار بازدیدهای بی‌نتیجه. هر بازدید باید به طرحی، تذکری یا مصوبه‌ای ختم شود، نه به عکس‌های منتشرشده در فضای مجازی.

اکنون زمان آن است که مردم، این چرخه تکراری را زیر سؤال ببرند: نتیجه بازدیدهای نمایندگان چه بوده است؟ چند مصوبه، چند اصلاح، چند مطالبه واقعی از دل این بازدیدها بیرون آمده؟ خوزستان به وعده و بازدید دیگر نیاز ندارد؛ به عمل، قانون و پیگیری نیاز دارد.