راهکارهای نامتوازن در مواجهه با بحران آلودگی هوا

شوشان ـ صالح محمدیان :

تصمیم اخیر کارگروه آلودگی هوا مبنی بر تعطیلی مدارس و تاخیر دو ساعته ادارات، بار دیگر نشان داد که سیاست‌گذاری‌های مدیریت بحران، بدون درنظرگیری پیامدهای اجتماعی آن، چگونه می‌تواند به ایجاد معضلات جدید بینجامد.

آیا کارگروه محترم، تبعات اجرایی این تصمیم را بر خانواده‌های دارای فرزند خردسال مورد ارزیابی قرار داده است؟

 وقتی مدارس تعطیل می‌شوند ولی والدین موظف به حضور در ادارات هستند، تکلیف مراقبت از کودکان چیست؟

 این تصمیم، نوعی "تعارض مسئولیتی" برای والدین شاغل ایجاد می‌کند. از سویی موظف به اجرای دستورالعمل اداری هستند و از سوی دیگر مسئولیت مراقبت از فرزندان بر عهده آنان است. 

آیا کارگروه محترم راهکاری برای این تعارض ساختاری اندیشیده است؟

راستی، اعضای محترم کارگروه هنگام اتخاذ این تصمیم، چه تصوری از شرایط خانواده‌های فاقد شبکه حمایتی داشته‌اند؟ 

آیا برآوردی از تعداد کودکانی که ناگزیر به ماندن در خانه بدون نظارت بزرگسالان خواهند بود، انجام شده است؟

 لازم است  در سیاست‌گذاری‌های مدیریت بحران، به جای نگاه بخشی، رویکردی خانواده‌محور و همه‌جانبه اتخاذ شود.

آیا نمی‌بایست تمهیداتی مانند دورکاری برای والدین دارای فرزند خردسال، یا ایجاد مراکز مراقبت موقت در نظر گرفته می‌شد؟

تصمیم‌گیری‌هایی از این دست، بیش از پیش بر ضرورت حضور نمایندگان خانواده‌ها و کارشناسان امور اجتماعی در کارگروه‌های تصمیم‌گیری تاکید می‌گذارد.

  اعضای محترم کارگروه هنگام تصمیم‌گیری، کودکان خود را به چه کسانی می‌سپارند؟

به نظر می‌رسد این تصمیم‌گیری بدون ارزیابی جامع تبعات اجتماعی، نه تنها به حل مسئله کمک نکرده، بلکه بار مضاعفی بر دوش خانواده‌ها گذاشته است.
 امید است در آینده شاهد سیاست‌گذاری‌های هماهنگ و خانواده‌محور باشیم.