فریاد خاموش خوزستان زیر سایه دود و تعطیلی

شوشان ـ قاسم ساعدی دکترای جامعه شناسی سیاسی ونماینده ادوار مجلس :

هر روز که آسمان خوزستان خاکستری می‌شود، درهای مدرسه‌ها هم بسته می‌شوند.
کودکانی که باید صدای زنگ درس بشنوند، صدای سکوت و سرفه می‌شنوند...
پدر و مادری که امید به آینده فرزندشان بسته‌اند، حالا فقط نگران نفس‌کشیدن او هستند.

از دید جامعه‌شناسی، این تعطیلی‌های پی‌درپی یعنی فرو رفتن یک جامعه در رکود و بی‌اعتمادی.
وقتی آموزش متوقف می‌شود، امید هم آهسته خاموش می‌شود.
کودک امروزِ خانه‌نشین، فردای جامعه‌ای است که حس تعلقش را از دست داده است.

از دید آموزشی، این وضعیت فاجعه‌بار است؛
معلمی که نمی‌داند فردا کلاس دارد یا نه، چگونه برنامه‌ریزی کند؟
دانش‌آموزی که هفته‌ها از درس دور مانده، چگونه انگیزه‌ی یادگیری را حفظ کند؟
این یعنی شکاف آموزشی، بی‌عدالتی در فرصت‌ها، و نسلی که نابرابری را با گوشت و پوست لمس می‌کند.

🔹 تذکر به دولت و مسئولان:
مردم خوزستان خسته‌اند از مسکن‌های موقت و وعده‌های بی‌ثمر.
تعطیلی، درمان نیست؛ فریاد ناتوانی مدیریتی است.
این سرزمین، هوا می‌خواهد، امید می‌خواهد، و مدیریتی که نفس خوزستان را جدی بگیرد.

نسل آینده را با خاک و دود معامله نکنید...
هوای پاک، حق کودک خوزستانی است، نه آرزویش.