غرق در اقیانوس دود

شوشان ـ سید ابراهیم آل‌رضا :

این روزها نفس کشیدن در خوزستان کار ساده‌ای نیست. لایه‌ای سنگین از دود شهرها را پوشانده و ترکیبی از آلاینده‌های صنعتی، ترافیک شهری، سوزاندن بقایای کشاورزی، پایداری هوا و وارونگی دما، همراه با آتش‌سوزی در بخش عراقی تالاب هورالعظیم، شرایطی پدید آورده که زندگی روزمره را با چالش جدی مواجه کرده است.

اما مسئله فقط تنفس نیست. افت محسوس کیفیت آموزشی در مدارس، تعطیلی‌های مکرر، نگرانی از وضعیت جسمی و روحی دانش‌آموزان، و بروز مشکلات حاد تنفسی در کودکان و سالمندان، نشان می‌دهد که بحران به ابعاد اجتماعی و انسانی نیز رسیده است.

تشکیل «کارگروه‌های اضطرار آلودگی هوا» و برگزاری جلسات متعدد، در حالی که هیچ اقدام مؤثر و ماندگاری از آن بیرون نمی‌آید، بیشتر شبیه نمایش اداری است تا حل مسئله. نتیجه این جلسات، صدور اطلاعیه‌های تکراری از محیط‌زیست، هواشناسی، استانداری و صدا و سیماست؛ اطلاعیه‌هایی که نه رنگ خاکستری آلودگی را کم می‌کنند و نه از رنج مردم می‌کاهند. این روند، پاک کردن صورت مسئله است و برای شهروندان به‌تدریج به یک طنز تلخ تبدیل شده است.

 *آلودگی هوای خوزستان دیگر یک موضوع استانی نیست. این بحران نیازمند تصمیم‌گیری و اقدام کلان در سطح کشور است.* آنچه تاکنون دیده‌ایم، مجموعه‌ای از طرح‌ها و وعده‌های مقطعی بوده که در عمل تغییری ایجاد نکرده‌اند.

 *فرهنگ مطالبهٔ عمومی* باید دوباره احیا شود؛ واقعیت این است که بحران آلودگی دیگر فقط یک مشکل محلی نیست و زندگی روزمره، سلامت و آیندهٔ نسل آینده را تهدید می‌کند. آنچه امروز نیاز است، صدای پیگیر مردم است.

کافی‌ست به این کمپین بپیوندید و نقش خود را به عنوان یک ایرانی آگاه و متعهّد انجام دهید. کارزار را امضا کنید و آن را با دیگران به اشتراک بگذارید. نباید بی‌تفاوت باشیم؛ تنها با مشارکت فعال می‌توان این بحران را متوقف کرد و حق تنفس سالم را برای همه مطالبه نمود.

 *ما امضاکنندگان درخواست داریم بحران آلودگی هوای خوزستان به عنوان مطالبه‌ای ملی رسیدگی و پیگیری شود.* 

• شروع کارزار: ۱۸ آبان ۱۴۰۴
• پایان کارزار: ۰۱ خرداد ۱۴۰۵
• از طرف: مردم ایران