از گزارش تا واقعیت؛ خوزستان، ترازوی صداقت مدیریتی

شوشان ـ  فرید بازدار :

وقتی قائم‌مقام رئیس‌جمهور پای به خاک خوزستان می‌گذارد، در واقع به دیدار یکی از کهن‌ترین و زخم‌خورده‌ترین حافظه‌های ملی آمده است.
خوزستان فقط یک استان نیست؛ گلوگاه حیاتی ایران است،قلبی تپنده در نقشه‌ی انرژی کشور، و حافظ دلاوری نسلی که از دل خاک و خون، امنیت را برای ایران معنا کرند. 
اما امروز، همین سرزمینِ پیشگام، با فرسودگی زیرساخت‌ها، فقر آموزشی، و زخم‌های اجتماعیِ به‌جا مانده از سال‌های بی‌توجهی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.
بازدیدهای دولتی، اگر فقط در قاب دوربین‌ها بمانند، چیزی جز تکرار رضایت‌نامه‌های مدیریتی نیستند.
کار مدیر، ساختن قابِ تعریف نیست؛ فهمیدن ریشه‌ی درد است. خوزستان نیازی به ستایش ندارد؛ نیاز به شجاعت در بیان کاستی‌ها دارد. هر مدرسه‌ی کانکسی، هر جاده‌ی نیمه‌تمام، هر بیمارستان فرسوده، صدای خاموشی است که دولت باید آن را بشنود.
در تاریخ مدیریت جهانی، نمونه‌های ارزشمندی وجود دارد که نشان می‌دهد بازدید می‌تواند آغاز تحول باشد، نه تکرار شعار. در ژاپن پس از جنگ جهانی، نخست‌وزیر «شینزو کاتایاما» هر هفته از مناطق تخریب‌شده بازدید می‌کرد، نه برای سخنرانی، بلکه برای گوش دادن. او در جلساتش کنار کارگران می‌نشست و گزارش مکتوب نمی‌خواست؛ فقط می‌خواست بشنود. همین الگو، بعدها به «سیاست بازدید میدانی شفاف» مشهور شد و پایه‌ی بازسازی ژاپن را گذاشت.
در کشورهای اسکاندیناوی نیز، نخست‌وزیرها موظف‌اند گزارش بازدیدهای استانی را نه در قالب تقدیرنامه، بلکه در قالب «برنامه اصلاحی قابل اندازه‌گیری» ارائه دهند. یعنی هر بازدید، باید حداقل سه تصمیم ملموس برای مردم به همراه داشته باشد. این همان الگویی است که خوزستان تشنه‌ی آن است: بازدیدی که به بودجه، اصلاح، و اقدام منجر شود.
امروز اگر قائم‌مقام رئیس‌جمهور به خوزستان آمده، باید صدای مردمی را بشنود که سال‌هاست زیر بار گردوغبار، بی‌آبی، بی‌کاری و بی‌توجهی مانده‌اند. این سفر می‌تواند نقطه‌ی عطفی باشد، اگر به جای تعریف از استاندار و مدیران، به‌عنوان فرصتی برای بازخوانی واقعیت‌های میدانی دیده شود. اگر این سفر به تصمیم‌هایی منتهی شود که معلمِ روستا، کارگرِ میدان نفتی، و جوانِ جویای کار اثرش را ببینند، آنگاه می‌توان گفت دولت واقعاً آمده تا ببیند، نه فقط حضور یابد.
خوزستان شایسته‌ی مدیریتی است که درد را انکار نکند، بلکه آن را درمان کند. مدیرانی که به‌جای ارائه‌ی تصویر رنگ‌شده، آینه‌ی تمام‌نمای واقعیت باشند. زیرا فقط با شفافیت، عدالت زنده می‌ماند و فقط با شنیدن، اعتماد دوباره ساخته می‌شود.
امید مردم خوزستان، نه در تکرار وعده‌ها، بلکه در عملِ صادقانه نهفته است. و این عمل، از همین بازدیدها آغاز می‌شود؛ از لحظه‌ای که یک مقام بلندپایه به جای نگاه از بالا، در کنار مردم می‌ایستد.