آلودگی هوا، دشمن خاموش خوزستان

شوشان ـ منوچهر برون  :

هوای خوزستان، روزگاری نفس‌گیرِ نخلستان‌ها و عطر خاک باران‌خورده بود، اما امروز به کابوسی بدل شده است که در آن نفس کشیدن به کار دشوار و گاه خطرناک بدل گشته. گزارش تازه‌ی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، زنگ خطری است برای همه‌ی ما: افزایش ۲۵ درصدی بیماران قلبی و تنفسی تنها در یک‌سال، یعنی فاجعه‌ای آرام و خزنده در زیر پوست شهر.

دیگر نمی‌توان چشم بست و گفت "عادی است"؛ آسمان خاکستری اهواز و شهرهای اطراف، حامل ذراتی است که با هر دم و بازدم در جان آدمی نفوذ می‌کند. کودکانی که باید با خنده‌ی مدرسه بزرگ شوند، امروز با اسپری تنفسی و ماسک بزرگ می‌شوند. سالمندانی که سال‌ها برای این خاک رنج کشیدند، حالا زیر آسمانی آلوده از سرفه‌های ممتد خم می‌شوند.

آلودگی هوا تنها بحران زیست‌محیطی نیست؛ تهدیدی است علیه حق زیستن. تهدیدی که از دود کارخانه‌ها، سوختن فلرهای نفتی، آتش تالاب‌های خشک‌شده و خودروهای فرسوده زاده می‌شود و با بی‌تدبیری مدیران، گسترده‌تر می‌گردد.

اکنون زمان آن رسیده که از مرحله‌ی هشدار عبور کنیم و به مرحله‌ی اقدام برسیم. سلامت مردم را نمی‌توان به تعطیلی چندروزه مدارس و ادارات خلاصه کرد. باید طرحی جامع برای کاهش آلاینده‌ها تدوین شود؛ از جمع‌آوری گازهای همراه نفت گرفته تا احیای تالاب‌ها، توسعه‌ی کمربند سبز شهری و نوسازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی.

سلامت مردم خوزستان بهای هیچ مصلحتی نیست. اگر امروز تدبیر نکنیم، فردا هیچ پناهی برای نفس‌های به شماره‌افتاده نخواهد ماند.
هوای پاک، نه خواسته‌ای لوکس، که حقی انسانی است؛
و این حق، هر روز در خوزستان به سختی نفس می‌کشد.