حماقت پژوهی

شوشان - دکتر فاضل خمیسی :

* زیر گذری ساخته و پایان پروژه اعلام می گردد، بعد متوجه می شوند ارتفاع پیش بینی شده برای بارهای بزرگ ترافیکی تناسب لازم نداشته و باید تغییرات کلی تا حد تخریب انجام پذیرد .
 *دور محوطه ای بزرگ با ردیف بودجه ای کلان دیوارکشی می گردد، هنوز سالی از اتمام ساخت و ساز نمی گذرد، که بنا به دلایلی مشخص و نامشخص، دیوار میلیاردی تخریب و نرده ی فلزی نصب می شود.
 
*شهرهایی به نام شیرین شهر و رامین در دو سمت خروجی اهواز برای تامین سکونت متقاضیان مسکن با هزینه ای هزاران میلیاردی ساخته می شود لیکن بدلیل موقعیت نامناسب جغرافیایی و فقدان جاذبه های رفاهی، درمانی ، آموزشی متروکه شده و جمعیت ساکن  در آنها شاید به ده درصد ظرفیت اسمی نرسد و …
  
*قرار بود صدها هزار نهال تحت عنوان کمربندسبز اهواز جهت مقابله با گردو خاک کاشته شود که این کار نیز نصف و نیمه رها و حتی نهال هایی که با صرف بودجه کلان و با تبلیغات بی شمار کاشته شده بودند بدلیل عدم رسیدگی و آبیاری،  خشک و این پروژه نیز به خواهرخواندگی متروی اهواز درآمد!!
 و…
 *از همه غم انگیزتر و دردناک‌تر قصه ی خشک شدن تالاب هورالعظیم از زبان خانم ابتکار است:
 ایشان در مصاحبه ای  با این مضمون اعلام می کند : شرکت خارجی در زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد بدلیل به صرفه نبودن برداشت نفت با وجود آب در هور،  اقدام به خشک کردن تالاب از طریق بستن دریچه های ورودی رودخانه کرخه به آن شد و زمانی که قرار بود دریچه ها را باز کنند، گفته شد کلید قفل دریچه ها گم شده اند!!!
 خانم ابتکار در حالی از گم شدن کلید! سخن می گوید که از خنده قادر به کنترل خود نبود…
  هر چند نمیدانم گم شدن کلید دریچه های سد کرخه از زبان خانم ابتکار برای مسخره یا واقعا جدی بود اما میدانم که این طنز به قیمت اپیدمی سرطان برای مردم خوزستان و به خصوص کودکان آنها به شمار می آید بنابراین به خانم ابتکار توصیه دارم اصلا به درد مردم نخندد و بر زخم مردم نمک نپاش! 
 در مباحث مدیریتی عصر حاضر «آینده پژوهی» جایگاه خاص و برتری پیدا کرده است، موضوعی که بدنبال استفاده از بهترین راه حل و ایجاد فرصت ترقی و پیشرفت برای آینده است، در آینده پژوهی، 
استراتژیست ها نه تنها حصول به هدف مد نظر را پیش بینی می کنند بلکه ضریب ریسک پذیری آنرا تا آنجا که ممکن است پایین آورده تا منافع بدست آمده چندین برابر هزینه ها باشد… 
 از سویی دیگر اشاره به بخشی از نمونه های رخ داده در خوزستان، نگارنده پیشنهاد می کند، مطالعاتی تحت عنوان «حماقت پژوهی» بعمل آید!
 در حماقت پژوهی نشان داده میشود که تصمیمات نادرست چه فجایعی را ممکن است رقم بزند و چه هزینه هایی را بر مردم تحمیل کند بعنوان مثال اگر برداشت ما از تالاب مورد اشاره ۱۰ میلیارد باشد آیا منطقی است که جان و نفس ۵ میلیون و حتی بیشتر را به خطر بیاندازیم و … ، ای کاش مصاحبه ی خانم ابتکار در رابطه با تالاب هورالعظیم و خنده ای که ایشان داشت بعنوان سندی از ناکارآمدی در دادگاه صالحه ای به نمایش در می آمد.