مالکیت شرکت‌های نفتی خوزستان به مردم واگذار شود

فلسفه این اندیشه که "شرکت ملی نفت" را شرکت ملی و مردمی می‌داند این است که این شرکت باید به یک شرکت مردمی تبدیل شود و مالکیت آن در قالب سهام به مردم اختصاص یابد و مدیریت آن‌ها به افراد متخصص و دارای دانش سپرده شود. 

نکته‌ای که مردم خوزستان را به شدت رنج می‌دهد، پارادوکس فقر و نفت است. این تناقض برای آنان معقول نیست که بیش از ۸۴ درصد ثروت ملی در خوزستان تأمین شود، اما مناطق حاشیه نشین بزرگی داشته باشد؛ وضعیت اهواز به گونه‌ای است که به مانند یک روستای بزرگ غیر توسعه‌یافته می‌ماند.
 
آب و فاضلاب، آلودگی هوا و مشکلات بنیادی دیگر، شرایطی هستند که برای مردم قابل تحمل نیستند. ممکن است کارکنان صنعت نفت بگویند که ما مسئولیت اجتماعی داریم و آن را پرداخت میکنیم اما این کافی نیست.
مسئولیت اجتماعی باید هدفمند و ساختارمند باشد تا بتواند زیرساخت‌های توسعه خوزستان را متحول کند.

در میدان نفتی آزادگان شمالی و جنوبی قراردادهای بزرگی به ارزش ۱۱.۵ میلیارد دلار منعقد شد؛ من در زمان شهید رییسی به ایشان پیشنهاد دادم که ۴ درصد از این میدان نفتی به توسعه جنوب و غرب کارون اختصاص یابد.

این توسعه می‌تواند از شوش تا دشت آزادگان، خرمشهر، آبادان و شادگان را شامل شود. آن زمان رئیس شرکت ملی نفت نیز این موضوع را تأیید کرد و من آن را به سازمان برنامه و بودجه ارائه دادم. شهید رئیسی نیز آن را امضا کرد، اما یک ماه بعد ایشان شهید شدند.

شما باید از بودجه مسئولیت‌های اجتماعی برای زیرساخت‌های توسعه خوزستان استفاده کنید. در همه جای جهان، اگر میدان نفتی وسیعی وجود داشته باشد، اولویت‌ها به توسعه زیرساخت آن منطقه معطوف می‌شود و در این صورت خود صنعت نفت نیز می‌تواند پیشرفت کند.