مطالبه‌ای که نباید نادیده گرفته شود

شوشان ـ نـاصر چـنانی

 مدیر مسئول نشریه استانی صدای شوش

با نهایت تأسف، درگذشت دلخراش دو جوان خوزستانی شهر شاوور مرحوم رسول آل‌کثیر (عبدالخانی) و مرحوم مهدی آل‌کثیر (خسرجی) را که در تصادف جاده اهواز–شوش جان باختند، به خانواده‌های داغدار، مردم شریف شوش و کرخه تسلیت می‌گویم و برای بازماندگان صبر و برای درگذشتگان علو درجات آرزومندم.

تسلیت گفتن و ابراز همدردی وظیفه انسانی و اخلاقی ماست، اما کافی نیست. امروز خون‌هایی که هر چند وقت یک‌بار روی آسفالت این جاده ریخته می‌شود، تنها با اقدام فوری، علمی و کارشناسی متوقف خواهد شد.

جاده اهواز–شوش یکی از شریان‌های اصلی ترانزیتی جنوب کشور است که روزانه صدها خودرو سبک و سنگین از آن عبور می‌کنند. با وجود شهرها و روستاهای متعدد در دو طرف جاده، تردد محلی و ترانزیتی درهم آمیخته و کوچک‌ترین خطا به فاجعه ختم می‌شود. در پنج سال اخیر فقط در این مسیر ۱۲۰ کیلومتری ده‌ها کشته و صدها مجروح ثبت شده است. این جاده دیگر یک مسیر ارتباطی نیست؛ یک قتلگاه خاموش است.

 راه‌حل فوری و عملی چیست؟
1.  ایمن‌سازی فوری و علمی محور با طرح جامع و دقیق (نه تصمیمات شتاب‌زده و پیمان‌سپاری‌های غیرکارشناسی)
2.  بازسازی نقاط حادثه‌خیز
3.  جداسازی مسیر کامیون‌ها و تریلرها از خودروهای سبک
4.  نصب تابلوهای هشدار مناسب و آسفالت استاندارد
5.  نظارت جدی بر کامیون‌ها (کنترل اضافه‌بار، سرعت، شرایط فنی خودرو و ساعت استراحت رانندگان)
6.  بهره‌گیری از فناوری پیشرفته: انعقاد قرارداد با دانشگاه تربیت مدرس تهران (مرکز تحقیقات راه و ترابری) برای مطالعه دقیق نقاط پرتصادف با آزمایشگاه شبیه‌ساز رانندگی

وعده‌های تکراری و پروژه‌های نامعلوم هم پذیرفتنی نیست و مسئولان استانی و کشوری زیربط در برابر خون این دو جوان و ده‌ها قربانی دیگر مسئولند. 
زیرا خانواده‌های رسول و مهدی امروز نماد همه خانواده‌هایی هستند که هر روز در انتظار بازگشت عزیزانشان از این جاده مرگ می‌نشینند.

ایمن‌سازی فوری و علمی جاده اهواز–شوش یک مطالبه عمومی است تا پیش از آن‌که نام فرزند دیگری به فهرست قربانیان این جاده اضافه شود.