یادداشتی بر یک شهروندی ناتمام

درود بر تو همشهری. سپاس فراوان

ممنون از نوشته زیبای شما که نگاهی متفاوت به قهرمانی فولاد وشادی وآثار روحی مردم این خطه داشت

احسنت حبیبی حبیب

امثال "فولاد" هويت فراموش شده خون جگر خورده هايي مثل خوزستاني ها رو ياداور ميشن
درود بر تو كه زيركانه ما رو تلنگر ارزشمندي زدي

حس همشهری بودن و علایق و اشتراکات وابسته نیازمند مولفه های اساسی و بنیادی هست که متاسفانه تو این شهر وجود نداره اون چیزی که توی اصفهان و شیراز این امر رو به وجود میاره بومی بودن و یکدست بودن مردم این شهرهاست که اینجا فاقدشه. اگر هم فوتبال اثری داشته باشه مقطعی چرا که با نزول این تیم باید منتظر از هم گسستگی باشیم حتما

سارا جان پاراگراف آخر دقیقا حرف شما را تایید میکنه،این تجربه میتونه مقطعی باشه اما با وصل شدن با تجربه های دیگه فرآیند تکمیل شدن را کامل میکنه.

بله درسته فوتبال تونسته اتحادو هر چند مقطعی به مرکزیت اهواز به اهوازیا بده شهری که توی ریشه های اصالتشون به دنبال قومیت هاشون میرفتن الان فارق از هر قومیت به دنبال اهوازی بودنشون میرن اتفاقی که هنگام ورود انگلسیها به آبادان افتاد و مردم آبادان فارق از قومیت یا حتی ملیت(پاکستانی و هندی و عراقی و..)خودشون رو آبادانی میدونستند اتفاقی که تا الان ادامه داره ولی باید مواظب باشیم با نزول فوتبال حس همشهری بودن نزول پیدا نکنه به طور مثال یکی از مولفه هاش لهجه ی خاص شهر یا داشتن قهرمان یا اسوه است که شاید توی اهواز سخت بشه احیاش کرد

جالب بود حبیب خان.خدا قوت