عطر پنهان توسعه؛ نگاهی به ظرفیت خوزستان در صنعت گل و گیاهان زینتی

شوشان - منوچهر برون :
در میان هیاهوی صنعت و کشاورزی، گاهی عطر گل‌ها است که  آینده‌ای سبزتر و معطرتر را برای سرزمینی رقم می‌زند. خوزستان، این پهنه‌ی گرم و گاه پر التهاب، چهره‌ای دیگر نیز دارد؛ چهره‌ای که با رنگ‌های رز و نرگس، با شکوفه‌های مریم و لیلیوم، از ظرفیت خاموشی سخن می‌گوید که می‌تواند به یکی از مهم‌ترین منابع ارزآوری و اشتغال بدل شود.

اینجا، زمین نه‌فقط گندم و نیشکر، که عطر می‌رویاند. اقلیم متنوع و استعداد ذاتی کشاورزان و گلکاران، خوزستان را به یکی از قطب‌های اصلی تولید گل‌های شاخه‌بریده و گیاهان زینتی بدل کرده است؛ تولیداتی که تنها راهی بازار گل‌فروشی‌های تهران نمی‌شوند، بلکه گاه در مسیر صادرات نیز قرار می‌گیرند، بی‌آن‌که نام خوزستان به گوش برسد.
جایگاه برجسته‌ی این دیار در تولید انواع گل—از گل مریم و گلایول گرفته تا نرگس و رز—تنها بخشی از این ظرفیت پنهان است. به‌ویژه با رشد گلخانه‌های مدرن و تولید گسترده‌ی نشا، خوزستان امروز نه‌فقط یک تولیدکننده ساده، بلکه یک بازیگر جدی در زنجیره تأمین گل و گیاه کشور است.
اما آنچه هنوز نیازمند تقویت است، نگاه راهبردی به این صنعت است. اگر زیرساخت‌های صادراتی، آموزش‌های تخصصی، و حمایت‌های لازم از گلخانه‌داران توسعه یابد، می‌توان امیدوار بود که گل نه‌تنها به‌عنوان یک کالای تزئینی، بلکه به‌عنوان کالایی راهبردی در اقتصاد کشاورزی استان دیده شود.
توسعه این صنعت، تنها به زیبایی بصری نمی‌انجامد؛ بلکه با خود اشتغال، درآمد، و امید می‌آورد. گاهی کافی است کمی به عطر گل‌ها اعتماد کنیم تا بدانیم توسعه، همیشه صدای مهیب ندارد؛ گاهی در سکوت یک گل‌خانه، آینده‌ای آرام و پربار در حال ریشه زدن است.