واکنشی به یادداشت روزی، روزگاری، استانداری بود

شوشان - سید ابوالحسن موسوی / مسئول حزب توسعه و عدالت خوزستان :

آقای خمیسی عزیز؛

یادداشت شما را با عنوان *«روزی، روزگاری، استانداری بود»* خواندم و بی‌اختیار، هم‌دردی و هم‌دلی با شما در دلم جوشید.
شما به‌درستی *تصویری روشن از حقیقتی تلخ* ترسیم کردید؛
حقیقتی که سال‌هاست همچون زخمی کهنه بر پیکر این دیار مانده است:
*تخریب مدیران بومی و دلسوز، پیش از آنکه فرصت خدمت پیدا کنند.*

در خوزستان، هرگاه مدیری برخاست که خاک این استان را نفس کشیده،
زبان و رنج مردمش را فهمیده و دلش برای این سرزمین سوخته،
پای کسانی به میان آمده که *نان‌شان در گرد و غبارِ بی‌ثباتی و تفرقه بوده است.*

همان‌ها که نه از بوی نخل و کارون خاطره دارند، نه از فریاد تشنگی هورالعظیم دلشان به درد آمده است.

مشکل، فقط یک نام یا یک جایگاه نیست؛
مشکل این است که *عده‌ای بقا و منافع خود را در رفت‌وآمد مدیران می‌دانند، نه در ثبات و توسعه.*

این‌ها از مدیر بومی می‌ترسند،
چون او را بی‌واسطه و بی‌نیاز از واسطه‌ها می‌بینند.
بومی اگر کار کند، واسطه‌ها از میان می‌روند، و اگر عدالت برقرار شود، سفره‌ی آن‌ها جمع می‌شود.

این همان چرخه‌ای است که سال‌ها استان ما را عقب نگه داشته است: *تخریب به جای نقد؛ تا مدیر خسته شود، مأیوس گردد و میدان را ترک کند.*

آقای خمیسی عزیز،
مردم ما می‌دانند که *خوزستان، این خاک خون‌داده و رنج‌کشیده، دیگر تاب آزمون و خطای سیاسی ندارد.*

*امروز، بیش از هر زمان دیگری، به ثبات مدیریتی و اعتماد به مدیران بومی نیاز داریم.*

اگر موالی‌زاده‌ی خوزستانی خطایی هم داشت، *باید بگذارید زمان قاضی باشد، نه هیاهوی اتاق‌های تاریک و محافل پرطمع.*

مردم این دیار می‌دانند که دشمن پیشرفت، فقط بی‌آبی و گردوغبار نیست؛
*دشمن اصلی، قلم‌هایی است که برای منفعت شخصی، آبروی فرزندان این خاک را می‌برند و تریبون‌هایی که به جای مطالبه‌گری، به تفرقه‌افکنی مشغول‌اند.*

این استان، روزی از خون جوانانش گذشت تا ایران بماند؛
آیا امروز وقت آن نیست که از عقل و غیرت‌مان بهره ببریم تا خوزستان بماند؟

بنده نیز توصیه می‌کنم *بگذاریم آقای استاندار، این فرزند خوزستان، کارش را با قدرت ادامه دهد.*
تمرکزش را نگیریم.
بگذاریم تجربه و تعهدش در خدمت همین مردم صرف شود،
*نه در صف دفاع از خود در برابر هجمه‌های بی‌امان.*

*هر مدیری رفتنی است، اما هر فرصتی برگشتنی نیست.*

و این را به آنان که در کمین‌اند، بگوییم:
*خوزستان هنوز مرد دارد، هنوز حافظه دارد و هنوز صدای حق را از همهمه‌ی منفعت‌طلبان تشخیص می‌دهد.*