زخمی که بر چهره شهر مانده است

شوشان - منوچهر برون :

در روزهای اخیر اقدامی ارزشمند از سوی شهردار منطقه هشت اهواز، آقای اورکی، صورت گرفت. چند تن از شهروندان کوی نبوت که از نوارهای حفاری رها شده و خاک‌گرفته در محله خود به ستوه آمده بودند، موضوع را به‌طور مستقیم با شهردار در میان گذاشتند. پاسخ، این‌بار شایسته تقدیر بود: دستور فوری برای لکه‌گیری و ترمیم نوارهای حفاری، که توسط سازندگان ساختمان‌ها و شرکت آبفا ایجاد شده و ماه‌ها بدون مرمت رها شده بودند. این اقدام کوچک اما مهم، نشان داد که شنیدن صدای مردم و عمل به موقع، می‌تواند مرهمی بر زخم‌های روزمره شهری باشد.

اما حقیقت آن است که مسأله، فراتر از یک محله و یک خیابان است. حفاری‌ها، نوارهای بازمانده، نشست آسفالت‌ها، کارهای نیمه‌تمام پیمانکاران و ترمیم‌های بی‌کیفیت، سال‌هاست که به معضل مشترک همه مناطق اهواز بدل شده‌اند. هر روز شهروندان با این ناهماهنگی‌ها دست به گریبانند، بی‌آنکه پاسخ روشنی از متولیان امر دریافت کنند. این زخم‌ها نه‌تنها بر چرخ خودروها و زندگی روزمره مردم سنگینی می‌کنند، بلکه چهره‌ای نازیبا از سیمای شهری اهواز ساخته‌اند. شهری که می‌تواند جلوه‌ای از تمدن و زیبایی باشد، امروز در هر کوچه و بلوارش جای پای بی‌توجهی و بی‌برنامگی را به دوش می‌کشد.

نمونه‌ها کم نیستند. بلوار صد دستگاه که یکی از خیابان‌های پرتردد است، ماه‌ها به دلیل عملیات لوله‌کشی آبفا مسدود بود. پس از پایان کار، آسفالت ترمیم‌شده به سرعت نشست کرد و پیمانکار ناچار شد با بتن بخش‌هایی از آن را پر کند؛ اما همین ترمیم هم خود ناهمواری تازه‌ای به‌وجود آورد که اکنون نیازمند اصلاحی دوباره است. یا بلوار پشت شهرداری منطقه هشت، در مسیر سه‌راهی باهنر، مدت‌هاست به‌خاطر حفاری‌ها بسته مانده و هیچ نشانی از پایان کار و بازگشایی آن دیده نمی‌شود. این تنها دو نمونه است؛ در کوچه‌ها و خیابان‌های بی‌شمار دیگری هم شهروندان هر روز با چنین وضعیتی روبه‌رو هستند.

شهر، همچون بدن انسان است. خیابان‌ها رگ‌های حیاتی آن‌اند که جریان زندگی را به خانه‌ها و مراکز کار و آموزش می‌رسانند. وقتی این رگ‌ها پی‌درپی شکافته و رها شوند، وقتی زخم‌ها به‌جای درمان درست با وصله‌های ناهمگون پوشانده شوند، چهره شهر رنجور و خسته می‌شود. نه‌تنها رفت‌وآمد دشوار می‌شود و خسارت‌های مالی به مردم تحمیل می‌گردد، بلکه حس زیبایی و آرامش شهروندان نیز مخدوش می‌شود.

این مشکلات، ریشه در هماهنگی‌های بین‌بخشی دارد. تا زمانی‌که دستگاه‌های خدمات‌رسان، پیمانکاران، شهرداری‌ها و آبفا.ونهادهای نظارتی زبان مشترکی پیدا نکنند و مسؤولیت خود را تا آخرین مرحله کار پیگیری نکنند، این زخم‌ها دوباره باز خواهند شد. ترمیمی که تنها چند ماه دوام بیاورد، مرهم نیست؛ مسکنی موقتی است. آنچه نیاز است، تعهدی صادقانه و برنامه‌ریزی دقیق برای جلوگیری از تکرار این چرخه معیوب است.

اقدام شهردار منطقه هشت نشانه‌ای امیدبخش بود؛ نشانه اینکه اگر مسؤولان به‌موقع دست به کار شوند، بخشی از دردها قابل درمان است. اما انتظار مردم از مدیریت شهری فراتر از واکنش‌های موردی است. آنچه شهروندان اهوازی می‌خواهند، شهری منظم، زیبا و هموار است؛ شهری که خیابان‌هایش نه به میدان آزمایش پیمانکاران که به مسیرهای امن و روان زندگی بدل شود.

امروز وقت آن است که اهواز، این کلان‌شهر پرزخم اما پرامید، دوباره به چهره‌ای درخور و زیبا دست یابد. هر دست‌اندازی که بر آسفالت جا مانده، تنها یک مانع فیزیکی نیست؛ نشانه‌ای است از زخمی بر پیکر شهر. و هیچ زخمی التیام نمی‌یابد، مگر آنکه درمانش جدی، پایدار و صادقانه باشد