امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
شوشان - دکتر فاضل خمیسی :
گفته می شود «فردریش نیچه» از بزرگترین فلاسفه ی غرب در قرن ۱۹ ، هنگام عبور از خیابان، وقتی کتک و شلاق خوردن اسبی را دیدید از فرط اندوه و ناراحتی دچار «فرو پاشی ذهنی»شد، بطوریکه این بیماری منجر به مرگ زودهنگامش گشت.
فیلم کوتاه کارکنان شهرداری قزوین که به تعداد انبوه، با چوب و چماق به جان دو تن از دستفروشان می افتند و دهها فیلم اینچنینی که شاید میلیونها نفر بیننده و هزاران بار «ویرال» شده باشند، نه تنها منزجر کننده،بلکه موجب «اندوه اجتماعی» و به «سوگ نشینی» جمعی می گردد.
داشتم با خود فکر میکردم اگر این فیلم به دست فرزندان آن دو دستفروش و ضاربان
بیافتد.. شاید حس کنند نانی که از دست پدرانشان می خورند «تلخ مزه» است!
اینکه هموطنی بدون دلیل مجرمانه با چماق و از سر خشم و نفرت به بهانه ی انجام وظیفه به جان هموطن خودش می افتد نشان می دهد ابن جامعه در حال اولویت بخشی «کسب نان» به هر قیمت
بر تمامی ارزشهای اخلاقی و انسانی است.
اولویت آن دستفروش هم «نان» بود.. کسب نانی از سر ناچاری!
نمیدانم، پسر یا دختر آن دستفروش وقتی پدر خود را چنان نحیف و مظلوم زیر ضربات لگد و چوب مشاهده کرد با خود چه تصمیمی گرفت، و یا فرزند آن چماق به دست که بی مهابا به مرد بی دفاعی وحشیانه حمله و او را مورد ضرب و شتم قرار داد چه قضاوتی در باره ی پدرش کرد؟
اما، می دانم این قصه ی پُرتکرار عاقبت خوشی برای جامعه نخواهد داشت...