پاسداشتی با طعم سوگواری

شوشان - دکتر سید عباس امام / استاد دانشگاه شهید چمران اهواز :

روز شنبه ۸ شهریور ۱۴۰۴، به دعوت اداره کل میراث فرهنگی خوزستان  نشستی با حضور  حدود ۳۰ تن از مدیران و کارشناسان این اداره کل از سویی و تنی چند از  علاقه مندان و فعالان عرصه میراث فرهنگی و باستان شناسی در خوزستان (از شهرهای گوناگون خوزستان)از سوی دیگر برگزار شد. هدف نشست ، پاسداشت برخی فعالان استانی این استان و در عین حال تبادل نظر درباره مسایل و مشکلات ذیربط بود. بیست دقیقه اول نشست ، صرف شنیدن گزارش مدیرکل از انواع و اقسام تنگناهای سازمان شد و درماندگی عملی آن اداره در تامین بیشترینه مطالبات مربوطه. وقتی نوبت به ما میهمانان علاقه مند به میراث فرهنگی رسید نیز دیدم همه مانند مدیرکل و مانند شخص من جز نالیدن از کاستی ها و تنگناهای چیزی برای گفتن نداریم.

نمایندگان دو شهر شوش و شوشتر از عدم توجه شایسته به ادامه حفاری های باستانشناختی ، عدم سرمایه گذاری لازم برای توسعه زیرساخت های لازم گردشگری نالیدند و نماینده ماهشهر از بی توجهی ادارات محلی پتروشیمی به عرصه های میراث و‌تخریب آن ها. نماینده رامهرمز از اعتبارات قطره چکانی و‌دیر هنگام گله  داشت و دیگری از عدم هماهنگی و توجه شایسته قوه قضاییه در برخورد با متجاوزین به عرصه و اعیان محوطه های باستانی. باستان شناسان از تخریب شمار بسیاری از محوطه های باستانی نالیدند و‌ دیگرانی از کمبود نیروی کارشناسی کارآمد و برخی نیز از تورم نیروهای ناکارامد که با اعمال نفوذ به سازمان تزریق شده  و در آن تشکیلات وول می خورند. دردآور بود که برخی از این بزرگواران برای دریافت حداقل امکانات برای شهر و محل خود التماس می کردند .

از ما ، همه مطالبات حداقلی عمومی بود و از مدیران به ناچار نوعی لبیک حداقلی برای آینده . جز افسوس از پیدایش این اوضاع و اعتراض به این درماندگی چیزی به ذهنم نمی آید و همان جا هم گفتم. در پایان ، البته با تقدیم لوح‌ سپاس از این علاقه مندان کنش‌گر میراث فرهنگی تقدیر شد. پاسداشت ، اما در عمل برای من که شاهد آن همه درد و آه و‌ناله و گلایه و شکایت و تقاضا بودم ، این نشست طعم سوگواری داشت. آیا با این روند افزایش کمبودها باید به آینده امیدوار باشیم ؟! به چه چیز ؟!