آسیب شناسی سفر سفیر ژاپن به خوزستان

شوشان - امید حلالی :
سفر سفیر ژاپن به خوزستان و گزارش هایی که از آن در رسانه ها به شکل جسته و گریخته آمد، دردآور بود.
هوسه توسط نیروهای حراست مقابل سفیر کشور بیگانه چه معنایی دارد یا قهوه ریختن بوسیله شهردار شهری مهم یعنی آبادان برای او؟
چرا این قدر اصرار داریم که در یک برنامه که ماهیتی دیپلماتیک دارد با میهمان قاطی شویم و هیچ گونه مبادی تشریفات و پروتکلی را رعایت نکنیم ؟ حال آنکه هنوز زمان زیادی نگذشته است که کنسول گری های مختلف در خوزستان به دلیل اهمیت آن فعالیت داشته اند؟
فراموش نباید کرد خوزستان و آبادان  دروازه مدرنیته بوده اند و با این روش های در دل بحران زیست محیطی موجود احتمالن مدال مدرنیته آویخته بر سینه تحولات معاصر را باید پس بدهیم چون اصرار داریم تا همه مناسبات را از جایگاه تعریف شده خود خارج کنیم و به آنها رنگ و بوی محلی و سنتی بدهیم.
بدتر اینکه اعلام شده کمک هایی قرار است از طرف ژاپنی به آتش نشانی و دانشگاه علوم پزشکی بشود که معنای آن در یک کلام صدقه بگیری خطه ای ست که خود بیشترین درآمد را برای یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیا ایجاد می کند (شبیه صدقاتی که کشورهای متمول به جوامع فقیر و دور از توسعه آفریقایی داده و می دهند برای کسب محبوبیت یا ابراز همدردی) .
خوزستان سرزمینی متمکن و جایگاه چند هزار سال مدنیت و مدرنیتی با بیش از صد سال سابقه است پس کسی نباید به خود اجازه دهد تا منزلت خوزستان را تنزل دهد.
نشان دادن شیفتگی بیش از حد یا غروری کاذب یعنی افراط و تفریط هر دو در روابط آسیب را هستند. 
لازمه برخی مناسبت ها رسمی بودن و رعایت آداب تعریف شده است یا حتا قبول نکردن هدایا. در عوض می توان پیشنهادهای برد - برد داد یا درخواست دسترسی داشتن به تکنولوژی یا تحقیقات طرف مقابل و متصل کردن موسسات فعال در بخش خصوصی طرفین به یکدیگر.
بجاست تا فصل دیپلماسی بر مبنای عطای قالیچه و خاویار و پسته و جدیدا قهوه ریختن را ببندیم و حرفه ای، رسمی، منضبط نیل به نتیجه گیری و دستاورد رفتار کنیم.