وقتی ابزار مهم‌تر از جان می‌شود: بخشنامه‌ای که شأن آتشنشان را به حاشیه می‌برد!

شوشان ـ صالح محمدیان :

اخیراً بخشنامه‌ای از سوی آتشنشانی اهواز منتشر شده که نه تنها حاوی هیچ پیام حمایتی نیست، بلکه با زبانی آمرانه و فاقد هرگونه حرمت، آتشنشانان را به دلیل گم‌کردن اقلام تحویلی، تهدید به جریمه مالی می‌کند. این در حالی است که همین افراد، در خط مقدم حوادث خطرناک، اغلب با کمترین امکانات ایمنی و ناچیزترین حمایت‌های مالی جان می‌دهند و زخمی می‌شوند. آیا جای تعجب نیست که در ساختاری که ادعای خدمت دارد، سلامت ابزار بر سلامت انسان اولویت پیدا می‌کند؟

سؤال اینجاست: چرا به جای پیگیری تأمین تجهیزات ایمنی و بیمه‌های درمانی ویژه، نخستین پیام مدیران به آتشنشانان، تهدید به جریمه است؟ آیا در میان این همه کمبود، دغدغه اصلی، گم‌شدن یک ابزار است؟ به راستی، در لحظه‌ای که آتشنشان در آتش می‌دود تا جان شهروندی را نجات دهد، انتظار دارید با چه تمرکزی از ابزار محافظت کند؟ آیا این نگاه، نشان‌دهنده یک مدیریت ناکارآمد و دور از واقعیت میدان عملیاتی نیست؟

در بخشنامه شما هیچ اشاره‌ای به جبران خسارت جانی، درمان نقص عضو یا حمایت از خانواده آسیب‌دیدگان نشده است. پرسش اساسی‌تر این است: آیا کمیته انضباطی شما، مدیرانی را که در تأمین حداقل تجهیزات ایمنی کوتاهی کرده‌اند، نیز جریمه خواهد کرد؟ یا فقط قربانیان این بی‌مهری سیستماتیک، باید پاسخگو باشند؟

این رویکرد نه تنها ضربه‌ای به روحیه آتشنشانان است، بلکه نشان می‌دهد گاه دستگاه‌های خدماتی بیشتر از آنکه دغدغه انسان‌ها را داشته باشند، در بند حساب‌وکتاب اشیاء هستند. به جای تهدید قهرمانانی که جان خود را در کف دست می‌گذارند، شاید زمان آن رسیده که سیستم، پاسخگوی فقدان کرامت و پشتیبانی از آنان باشد.