تجدید جاودانگی از نگاه دوربین

شوشان ـ بابک نوروزی :
 

در دل زاگرس، جایی که ابرها به کوه بوسه می‌زنند، جوانی از تبار عشق و احساس با شوقی وصف‌ناپذیر، گام در راه پر فراز و نشیب هنر نهاده است.

 "محمود رحمانی" ، کارگردان جوان اما پرتوان و خوش‌فکری که از سلاله‌ی فرهنگیان و فرهنگ‌دوستان است، نام خود را بر صفحه زرین سینمای مستند ایران با خطی درشت و ماندگار نقش بسته است. او همچون جویباری بی‌قرار که از دل صخره‌های زندگی می‌جوشد، راه را با قامت استوار پیموده و با دوربین خود رازها و رنج‌های دیارش را روایت کرده؛  اینک با اثری فاخر و سترگ، گل سرسبد آثارش را در قالب فیلم مستند" مثل بهمن" به پیشگاه سینما و مردم تقدیم می‌کند،
 

"رحمانی" از همان سال‌های نخست نوجوانی، با اشتیاق و دغدغه‌ای عمیق به هنر نمایش، دنیای پر رمز و رازش، مستندسازی را برگزید. خانواده‌ای ریشه‌دار و فرهنگ‌پرور، او را در سپهر اندیشه پروردند، هزاران بذر عشق و هنردوستی در جان خسته‌اش کاشتند تا امروز، ثمره آن مهر و اندیشه در قالب مستندهایی درخشان نمود یابد.
 نخستین اثرش، «مادرم بلوط»،
 روایتی شاعرانه و دلخراش از اندوه و امید درختان بلوط سرزمینش بود؛ درختانی ریشه‌دار اما مظلوم که بی‌صدا قلع و قمع می‌شوند و شیره جان‌شان به آرامی می‌خشکد.
در «ملف گند»، رحمانی نگاهی ژرف و انسانی به زخم‌های مانده از جنگ انداخت؛ تصویری که یک رزمنده از روزهای دلهره‌آور حملات دشمن به دزفول و شهرهای مقاوم جنگ زده ارائه می‌دهد، به راستی هر بیننده‌ای را میخکوب می‌کند. 

«تاکسی» رنج‌ها و دغدغه‌های مردم کوچه و خیابان را به زبان تصویر روایت کرد؛ آن‌هایی که ساعت‌های عمر خود را در وسایل نقلیه عمومی سپری می‌کنند و بار مشکلات‌شان را بی‌صدا بر شانه می‌کشند. 

آثار تحسین‌شده‌ای چون «نفت سفید» و «مدار صفر درجه» گواه توانمندی و نگاه ژرف این کارگردان است. او جوایز ملی و بین‌المللی زیادی کسب کرده و سبک خود را در سینمای مستند رقم زده است.
 * آفرینش شاهکار؛ "مثل بهمن"، روایتی از جانِ قوم بختیاری*
اما بی‌گمان، شاهکار بی‌مانند رحمانی همانی است که بیست سال خون‌دل خورد تا پرورده و آراسته شود؛ مستندی بنام «مثل بهمن»، روایتگر زندگی و صدای اسطوره‌ی موسیقی بختیاری.

 مسعود بختیاری (بهمن علاءالدین)؛ خواننده‌ای که آوازش، گوش جان هر شنونده‌ای را نوازش می‌کند و طنین صدایش از عمق کوهستان تا ژرفای جان‌ها نفوذ می‌یابد.در فرهنگ سترگ بختیاری، نام بهمن علاءالدین چون مهر بر دل‌ها نشسته است. او با صدای خاص، مخملین و اهورایی‌اش، نه تنها مایه افتخار ایل خویش بلکه سرمایه‌ای بزرگ برای موسیقی و فرهنگ ایران است. بهمن هرگز به دنبال شهرت نبود؛ صدای او نه از سر فخر که برای التیام دل خودش و دلدادگان فرهنگ جاری می‌شد. با این حال، هر شنونده‌ای از هر ملیت و قومی، می‌توانست در رگه‌های صدای او، حسی دیرینه و جهانی بیابد؛ او تنها یک خواننده نبود، حافظ هویت و روح قوم بختیاری بود،

بهمن علاءالدین، در فرهنگ بختیاری، جایگاهی همچون فردوسی برای زبان فارسی دارد؛ صدای او فقط صدایی برای شنیدن نیست، بلکه هویتی عمیق، فرهنگی ریشه‌دار و نمادی باشکوه از اصالت و نجابت قومی است.با شخصیت بی‌ادعا و بی‌ریا و منش بلند، او را بی‌نیاز از شهرت‌های معمول ساخت و حتی در دوران حیاتش هیچ آئین بزرگداشت یا یادبودی برگزار نشد، که البته شاید بیشتر به دلیل شخصیت متواضعانه و درونگرای خودش بود.
و اینک "محمود رحمانی" که سال‌های سال، با صبر و بردباری و وسواس اصیل هنری، شوق ساخت اثری فاخر در ستایش بهمن و قوم بختیاری را در سر پروراند، سرانجام حاصل تلاشی بیست ساله را به بار نشاند.

 درست از همان روزهای نخستین خاموشی صدای آسمانی بهمن، مشعل این راه را به دست گرفت و با گردآوری خاطرات، عکس‌ها، روایت‌ها و عاشقانه‌ها، مستندی را آغاز کرد که گویی خود بهمن، هر بامداد و شامگاه، در دل و ذهن ،کارگردان جوان را،  راهبری‌اش می‌کرد.

هر که با آثار پیشین رحمانی آشنایی داشته باشد می‌داند که او به زبان تصویر، آشناست و دل و نگاه خود را  به مردم و رنج‌های بی‌صدا سپرده است.
 
 امروز وقتی نام فیلم چون «مثل بهمن» را می‌شنویم، دلمان مملو از اشتیاق می‌شود. زیرا بهمن علاالدین، فقط متعلق به یک قوم نیست؛ او نوای روح و فرهنگ یک ملت است که جغرافیا و تبار محدودش نمی‌کند. او با همان نجابت و پاکیِ زلال صدایش، زخم‌های کهن دشت‌ها و آسمان‌ها را ترمیم می‌کند و خود، چون فردوسی، در زنده نگاه داشتن زبان و فرهنگ قوم خویش، سهم سترگی دارد.

حالا پس از بیست سال، ثمره تلاش‌های "محمود رحمانی" مستند «مثل بهمن» آماده اکران است تا صدای جاودانه‌ای که سال‌ها در دل خاک و دل مردم می‌تپید، دوباره از پرده سینماها فریاد شود؛ و بی‌شک با شناختی که از عمق آثار قبلی رحمانی داریم و هنر بهمن علاالدین، می‌توان به استقبال گسترده مردمان هنر دوست و دل‌به‌موسیقی‌سپرده‌ها، امید بست.

محمود رحمانی،  کارگردان متعهد و خلاقِ خوزستانی، فرزند دیاری محروم ولی غنی از فرهنگ و شور مردمی‌ست. او صدای مردم را شنیده و هنرش را وقف بازتاب دغدغه‌ها و آرمان‌هایشان کرده است. گام‌های محکم او از شمالی‌ترین نقطه خوزستان تا قلب سینمای ایران، شاخه‌هایی از امید و رؤیا را به نسل نو هدیه می‌دهد. بی‌گمان، آینده‌ای پربار و تابناک در انتظار اوست.
باشد که درخشش مستند «مثل بهمن» آغازی باشد بر فصل نوینی از افتخارات برای محمود رحمانی؛ و تا همیشه، نوای بهمن، هم‌چون نسیمی روح بخش، بر دشت‌های فرهنگ این سرزمین وزیدن آغاز کند و دل‌ها را بنوازد.
 به امید روزهایی روشن و آثاری مانا از این کارگردان جوان و با آتیه؛ و به یاد بهمنِ جاویدان و تمام عاشقانِ بی‌ادعا.