یادی از روح‌الله مفیدی؛ هنرمندی با لبخند ماندگار

شوشان - مجتبی نظاری
فردا، هفتم مرداد، سالروز تولد روح‌الله مفیدی است؛ هنرمندی چندساحتی که در عرصه‌های بازیگری، چهره‌پردازی و نقاشی ردپایی ماندگار از خود به جا گذاشت. هنرمندی که نامش با چهره‌پردازی در سینما گره خورده، اما در کنج خانه‌اش در کرج، دنیایی دیگر از هنر را زندگی می‌کرد؛ دنیای بوم و رنگ و خاطره.
در تابستان سال ۱۳۹۶ فرصتی دست داد تا از نزدیک مهمان خانه‌ی این هنرمند خوش‌ذوق در کرج باشم. هنوز لبخند شیرین و نگاه پرانرژی‌اش در ذهنم زنده است. با همان روحیه‌ی شوخ‌طبع و گرم، پس از پایان گفت‌وگو، ما را به اتاقی دعوت کرد که دیوارهایش آکنده از تابلوهای نقاشی‌اش بود. بی‌تکلف و بی‌ادعا، با شور خاصی از رنگ‌ها، طرح‌ها و نگاه‌های نهفته در قاب‌ها گفت. گویی در آن لحظات، نه با چهره‌پرداز سینما، بلکه با نقاشی هم‌دل و درون‌نگر روبه‌رو بودیم.
روح‌الله مفیدی متولد سال ۱۳0۸، سال‌ها در پشت و جلوی دوربین درخشید. چه در قامت بازیگر نقش‌های کوتاه اما مؤثر و چه به‌عنوان چهره‌پردازی که با دستانش جان به چهره‌های سینمایی می‌داد. اما فراتر از قاب تصویر، مفیدی هنرمندی بود که هیچ‌گاه از تجربه و خلاقیت دست نکشید. او اهل ریسک بود، چه در بازیگری، چه در هنرهای تجسمی.
کمتر کسی می‌داند که مفیدی در کنار سینما، دل‌بسته‌ی نقاشی بود. نقاشی‌هایی که بازتابی از روح پر احساس و نگاه شخصی‌اش به جهان بودند. نه تقلید می‌کرد و نه نمایش می‌داد، بلکه زیست می‌کرد؛ بی‌هیاهو، در خلوتی پر از رنگ و اندیشه.
نام روح‌الله مفیدی در تاریخ هنر ایران به‌عنوان هنرمندی متعهد و صمیمی باقی خواهد ماند؛ کسی که از قاب سینما عبور کرد و در قاب دل‌ها ماندگار شد. تولدش بهانه‌ای‌ست برای یادآوری اینکه هنر، گاه نه در پرده نقره‌ای، بلکه در سکوت یک اتاق نقاشی معنا می‌یابد؛ جایی که هنرمند با خود خلوت می‌کند و بی‌صدا فریاد می‌زند.
روح‌الله مفیدی صبح جمعه ۲۴ تیر ۱۴۰۱، در 93 سالگی بر اثر سرطان درگذشت و در زادگاهش شهر یزد دفن شد.