روحانیت و مسئولیت اجتماعی

شوشان ـ ولی الله شجاع پوریان :

درگذشت عالم برجسته و روحانی مبارز، حضرت آیت‌الله سیدعلی شفیعی، نماینده مردم استان خوزستان در مجلس خبرگان رهبری ؛مردم استان، شاگردان و دوست داران ایشان را در اندوه فرو برد. سنت الهی چنین است که «كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ»، و او نیز پس از عمری مجاهدت علمی و اجتماعی، به لقاء پروردگار خویش شتافت؛ و فقدان وی ، خلأیی محسوس در سپهر دینی و اجتماعی جامعه برجای می‌گذارد.
این فقیه، عمر خویش را در مسیر اسلام، انقلاب و تحصیل و ترویج علم و دانش صرف کرد. از دوران کودکی به کسب معارف دینی همت گماشت و در حوزه‌های علمیه قم و نجف اشرف، از محضر استادانی چون آیات عظام سیداسدالله مدنی تبریزی، سیدابوالقاسم خویی، حاج سیدعلی بهبهانی و شیخ میرزا باقر زنجانی و دیگران بهره برد و به فراگیری علوم دینی پرداخت.
با آغاز شکل‌گیری مبارزات نهضت انقلاب اسلامی، همراه حضرت امام خمینی(ره) شد و به‌تدریج در شمار یاران مورد اعتماد ایشان قرار گرفت. در دوران مبارزه، با روحیه‌ای استوار و حضوری فعال، در رویدادهای مهم انقلاب از جمله ماجرای انقلاب سفید، قیام پانزدهم خرداد ۱۳۴۲، دستگیری و تبعید امام خمینی(ره) و حوادث پس از آن نقش داشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز مسئولیت‌های گوناگونی را  از جمله چند دوره  عضویت در مجلس خبرگان از استان خوزستان را عهده‌دار شد.
آنچه بر مقبولیت اجتماعی ایشان در میان مردم جنوب کشور افزود، سلامت نفس، پاک‌دستی، مردم‌داری و پیوند مستمر با متن و بطن جامعه بود. با وجود مسئولیت‌ها و اشتغالات فراوان، حضور در مسجد و برگزاری جلسات تفسیر و آموزش قرآن را ترک نکرد و به‌ عنوان عالمی در دسترس، ارتباط خود را با مردم حفظ کرد. همین رویکرد موجب اعتماد عمومی و رجوع اقشار مختلف مردم و نیز مدیران وشخصیت‌های سیاسی استان به وی شده بود.
آیت‌الله شفیعی سهمی شخصی از انقلاب برای خود مطالبه نکرد و فرزند خویش را در مسیر دفاع از انقلاب اسلامی تقدیم کرد. تربیت فرزندانی نیک‌نام و پایبند به اخلاق انسانی و اسلامی، از جمله مرحوم سیدمحسن شفیعی که در میان دانشجویان و دانشگاهیان خوزستان چهره‌ای شناخته‌شده  و محبوب بود، از آثار ماندگار او به شمار می‌آید. وی همواره از ورود به مناسبات اقتصادی و رانتی پرهیز داشت و ساده‌زیستی، دوری از تجمل و  همچنین رعایت اعتدال و انصاف در مواضع و رویکردها، از ویژگی‌های بارز سلوک فردی و اجتماعی او بود.
حضرت آیت‌الله شفیعی از فضایل و سجایای اخلاقی متعددی برخوردار بود؛ اهتمام به تربیت شاگردان متعهد، ارائه مشورت‌های دلسوزانه به مسئولان و مراجعان، خستگی‌ناپذیری در خدمت، باور عملی به حضور در میان مردم، تربیت فرزندانی صالح، توجه ویژه به فرزندان و دوستان، بی‌اعتنایی به مال‌اندوزی و زخارف دنیا، ارتباط عاطفی عمیق با مردم، دستگیری از نیازمندان در خفا و التزام به سلوک ساده‌زیستانه و زهد و زی طلبگی، از جمله ویژگی‌هایی بود که مورد توجه و تأیید جامعه قرار داشت.
بی‌تردید فقدان این عالم دینی و اجتماعی، ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر  برای مردم استان خوزستان و نظام جمهوری اسلامی ایران است. یاد و نام او در حافظه تاریخی استان خوزستان باقی خواهد ماند و راهی که بر پایه علم، تعهد و مسئولیت اجتماعی پیمود، همچنان پیش‌روی شاگردان و علاقه‌مندانش خواهد بود.