آنچه دارد به نظر می‌رسد این است که؛ هم مجلس و هم دولت حتی در حد همان قانونینی که خودشان تصویب نموده، ناظر بوده و مجری آن هستند نیز برای حق و حقوق ما بازنشستگان کشوری و لشکری تاکنون اهمیت قائل نشدند و تنها چیزی که دیده‌ایم فقط و فقط حرف درمانی بوده است و تا حالا نیز احدی ندیده که گرسنه‌ای با حرف سیر بشود، برهنه‌ای با حرف پوشیده شود و... و درد ما نیز آنجا بیشتر می‌شود که؛ این حرف درمانی‌ها فقط بر سر سفره‌ی این دو قشر بازنشسته جاخوش کرده، ولی بر عکس، برای دیگران افزایش‌های پی‌درپی بحمدالله به وقوع می‌پیوندد و به فضل الهی همواره نیز بپیوندد.

نه وزیر آموزش و پرورش می‌گوید که ای دل غافل؛ این بازنشستگان فرهنگی سی سال یا هم بیشتر برای دستگاه من، شهر به شهر و روستا به روستا با کمترین امکانات، در سرما و گرما و ایاب و ذهاب سخت و بعضا در صعب‌العبورترین کوه ها و مناطق عشایری و کوچ‌رو، پا به پای دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان کوچیدند و عرق ریختند و نه وزیر کار و تعاون می‌گوید؛ پس انصافم کجاست، وزارت من که متولی اصلی معیشت این انسانهای شریف و نجیب است و نه 290 نفر نماینده مجلس خم به ابرو می‌آورند که؛ راستی بسیاری از اینها پای صندوق رای آمده و به ما رای داده‌اند و هم‌اکنون نیز موکلین ما بوده و قانوناً در قبال حق و حقوق شان که کاملاً منطقی و مسلم است نیز مسئولیت سنگینی بر عهده داریم!

تو را بخدا آیا تذکر خشک و خالی در مجلس یا انجام مصاحبه با صدا و سیما و یا توضیح دادن برای خبرنگاران هم شد دلسوزی و اقدام؟! مگر معاون پارلمانی رئیس جمهور و معاونین پارلمانی وزرای آموزش و پرورش و کار و تعاون در کنار نمایندگان مجلس نیستند؟! مگر مجلس نمی‌تواد جناب میرکاظمی که اینگونه مانند روز عاشورا رود فرات را بر ما مظلومان بسته را به کمیسیونهای اجتماعی، برنامه و بودجه و اصل نود فرا خوانده و نمایندگان به ایشان بگویند که؛ عدم توجه آشکار و ناشایست شما نسبت به حق و حقوق بازنشستگان کشوری و لشکری بابت چیست؟! و همچنین مگر رئیس مجلس نمی‌تواند در جلسه‌ی ماهانه‌ی سران قوا به رئیس جمهور بگوید: دلیل اینکه دولت جنابعالی نزدیک 11 ماه است لایحه‌ی دائمی‌شدن متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان، یعنی تنها امید پایدارشان را حتی با همکاری خودِ بنده از مجلس پس گرفته‌، ولی متاسفانه پس از گذشت اینهمه فرصت که تنها حداکثر یک ماه کافی می‌بود، هیچ لایحه‌ی جایگزینی را نیز به مجلس ارسال ننموده، چیست؟!

آیا ما بازنشستگان کشوری و لشکری با دیدن اینهمه دلایل و سرنخ‌های آشکار، حق نداریم تا این قضاوت را حداقل نزد خودمان داشته باشیم که؛ نه مجلس و نه دولت هیچکدامشان اعتقادی به متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان با شاغلین همتراز به مقدار 90 درصد ناخالص آیتمهای مشمول کسوراتشان، یعنی؛ همانی که با مصوبه‌ی 1399/7/1 بوسیله‌ی دولت قبل اجرا و منجر به اصلاح و صدور احکام گردید، ندارند؟!

وَالعاقِبةُ لِاَهلِ التَّقوی وَالیَقین1401/9/28

بازنشستگان شریف و مشمول، چنانچه این مطلب را می‌پسندید، شما نیز با پرهیز از هرگونه اصلاح یا تغییر، حداقل آنرا برای نمایندگان استانتان و اعضای کمیسیونهای اجتماعی، برنامه و بودجه و اصل نود مجلس شورای اسلامی ارسال نمایید. متشکرم